Τελέστηκε το μνημόσυνο στο τάφο του ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ από το Σύλλογο Μεσολογγιτών Αττικής

         Χθες Σάββατο 30 Μαρτίου και ώρα 11.30΄το πρωί, στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο τάφο του Μεγάλου Μεσολογγίτη Πολιτικού ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ για τα 117 χρόνια από το θάνατό του.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ »

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ 117 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 1896

      Τιμώντας σήμερα την Ιερή μνήμη του ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ δεν της κάνουμε καμία, κανενός είδους προσφορά. Εκπληρώνουμε εμείς οι νεότεροι Μεσολογγίτες ένα δικό μας χρέος. Σπλάχνο της πανάχραντης πολιτείας του Μεσολογγίου, από τα τιμημένα σπλάχνα της Τρικουπέϊκης μεγαλογενιάς, κολοσσός της πολιτικής και εθνικής μας ζωής, τιμάμε σήμερα την αθάνατη μνήμη του, ως ευλαβικοί προσκυνητές......

        Και στην περίπτωση του ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ το χρέος το οποίο εκληρώνεται με τα πολιτικά μνημόσυνα, όταν και σε όσο βαθμό εκπληρώνεται, είναι το μεγάλο μας χρέος, που χαραγμένο βαθειά μέσα στο « είναι » της Ελληνικής μας ψυχής, αποπνέει το αίσθημα της απέραντης ευγνωμοσύνης μας προς τον μεγαλόπνοο πολιτικό. Της ευγνωμοσύνης η οποία του οφείλεται για το πατριωτικό και εθνικό έργο το οποίο Αυτός μόχθησε και έπλασε όσο ήταν στη ζωή. Αναπτύχθηκαν οι φυσικοί πόροι της Χώρας με την στρώση των πρώτων σιδηροδρομικών γραμμών, κατασκευάστηκαν δρόμοι, αυξήθηκαν σημαντικά τα δημόσια έσοδα, αναδιοργανώθηκε ο Στρατός και Στόλος, ναυπηγήθηκαν 3 θωρηκτά και παραχωρήθηκε η τομή του Ισθμού της Κορίνθου. Γενικώς πνεύμα ανακαινήσεως ολοκλήρου της χώρας επεκράτει υπό την φλογερά πνοήν και διακυβέρνηση του μεγαλοπράγμονος Πρωθυπουργού.

       Άξιον λόγου τυγχάνει και ο τρόπος αποχώρησης του μεγάλου πολιτικού ανδρός από την ενεργό πολιτική και την μεγάλη του απόφαση να ζήσει πλέον εις τη ξένην...Τούτο συμπίπτει με τις τελευταίες εκλογές του 1895 στις οποίες συμμετείχε πλέον ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ με το δυσμενές γι’ αυτόν αποτέλεσμα από τους 5 Δήμους της επαρχίας Μεσολογγίου επλειοψήφισε εις τους 4, ενώ υστέρησε του Γουλιμή κατά 174 ψήφους στον Δήμο Ωλενίας. Τελικώς εξελέγη με διαφορά 2 ψήφων ο Γουλιμής... 

   Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ με Ολύμπια αταραξία πληροφορήθηκε το γεγονός και είπε: « Ώστε, κύριοι, ανθ’ημών Γουλιμής! Καλή σας νύχτα. » στη δε αδελφή του Σοφία εγνωστοποίησε με σημείωμα την αποτυχία του και την απόσυρση από την πολιτική ζωή του τόπου με τις λέξεις : «καίτοι αμφισβητούνται έτι οι αριθμοί, βέβαιον θεωρώ ότι εξελέγησαν βουλευταί: Λεωνίδας Δεληγιώργης και Γουλιμής λαβόντες ψήφους ο πρώτος 3154 και ο δεύτερος 3009, εγώ δε έλαβον 3006! Μη νομίσεις ότι είμαι κατ’ελάχιστον στενοχωρημένος εκ της αποτυχίας. Ηξεύρεις ότι προσαρμόζομαι προς τας περιστάσεις...Ήδη προτίθεμαι να δηλώσω ότι αποσύρομαι εντελώς της πολιτικής...»και απεσύρθη.

      Ως αυτοεξόριστος πλέον από τη σκληρή πολιτική αντιπαλότητα του Δεληγιαννισμού αλλά και την αγνωμοσύνη των καταψηφισάντων συμπολιτών του ανεχώρησε για το Μπρίντεζι εις Βενετίαν και ύστερα από περιπλανήσεις σε διάφορες πόλεις εγκαταστάθηκε οριστικά στις Κάννες της Γαλλίας στις 14 Μαρτίου 1895. 

    Έτσι ήρεμα πλέον τερματίσθηκε η πολιτική σταδιοδρομία του ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ τον οποίο χαρακτήριζε φιλοπατρία, αγάπη για το Μεσολόγγι, ανεξαρτησία φρονήματος και παρρησία γνώμης, διαλλακτικότητα και απέχθεια προς τα βίαια μέτρα. Υπήρξε γενικά υπόδειγμα ελεύθερου πολιτικού ανδρός. Ακολούθησε η ασθένειά του η οποία δεν άφησε ασυγκίνητο τον Ελληνικό λαό για τον μεγάλο ηγέτη. Ήταν μεγάλη και καθημερινά εγένοντο δεήσεις στην Αθήνα και το Μεσολόγγι αλλά η κατάσταση χειροτέρευε και την 6^η εσπερινή ώρα της 30 Μαρτίου 1896 εξέπνευσε σε ηλικία 64 ετών. Δε μπορεί να λησμονηθεί η συγκινητική συνάντησή του δύο ημέρες προ του θανάτου του την 28 Μαρτίου 1896 με την αδελφή του Σοφία, η οποία έσπευσε κοντά του, λέγοντάς της: « Η Ιδέα του θανάτου δεν με θλίβει, διότι η ζωή ουδέν πλέον μοι παρέχει θέλγητρον. Θλίβομαι μόνο δια σε, την οποία αφήνω μόνη εις τον κόσμον... Λυπούμαι επίσης βαθύτατα διότι αποθνήσκω εις την ξένην...».

      Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ την αποφράδα ημέρα της 30^ης Μαρτίου 1896, στην αναγκαστική ξενιτειά που ζούσε, υποτάχθηκε μόνο ως σώμα στους ακάλυπτους νόμους της φθοράς την ίδια ημέρα, που η Αθήνα πανηγύριζε την νίκη του Σπύρου Λούη στον Μαραθώνιο κατά την διάρκεια των Α΄ Ολυμπιακών Αγώνων στο Παναθηναϊκό Στάδιο και η Κυβέρνηση Δεληγιάννη εκώφευε στην πάνδημη σύσταση όλων των εφημερίδων για διακοπή των αγώνων λόγω του θανάτου του μεγάλου πολιτικού Ηγέτη.

      Όμως ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ φωτίζει και καθοδηγεί το δοξασμένο Έθνος και τον πολυβασανισμένο σήμερα λαό μας προς τον δύσβατο πραγματικά δρόμο της Αρετής. Αγωνίζεται πιστά και προωθεί άφοβα, ανυποχώρητα και αποφασιστικά την πάναγνη ιδέα της Δημοκρατίας και σαλπίζει από εκεί ψηλά, από τους σεπτούς, μα και τόσο στοργικούς γι’ αυτόν, χώρους της Ιστορικής Αθανασίας το ελπιδοφόρο και επίκαιρο σήμερα μήνυμα, το οποίο είχε εμφυσήσει στην αντρίκια του καρδιά η ηρωική παράδοση του αγαπημένου του ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, το αισιόδοξο μήνυμα πως:

«Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟΩΡΙΣΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ»

Για το Δ. Σ.

Ο                                Η

ΠΡΟΕΔΡΟΣ              ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΑΝΤΥΠΑΣ    ΓΕΩΡΓΙΟΣ     ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ   ΠΕΠΠΗ