«ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ» Ένα ποίημα του Μουντούρη Ανδρέα, για την Εθνική Επέτειο της «25ης Μαρτίου 1821»

 «Ο Ρήγας Φεραίος»    

Του ΜΟΥΝΤΟΥΡΗ  ΑΝΔΡΕΑ

Συντ/χου εφοριακού- συγγραφέα   

E-mail: a.moudouris@gmail.com

Τετρακόσια χρόνια οι Έλληνες ζούσαν στη σκλαβιά 

 και ξυπνούσαν μ’ ένα  όνειρο, «νά ’ρθει η λευτεριά». 

Του Βαλκανικού χώρου, όλοι στέναζαν οι λαοί,

ο  Σουλτάνος εξουσίαζε την ίδια τη ζωή,

κ’ εκεί όπου δεν έφθαναν τα δίχτυα του βασιλιά,

οι κατά τόπους εκπρόσωποι έκαναν τη δουλειά.

Όλοι αυτοί οι θύτες, τόσων ανθρώπινων ψυχών,

χωρίς εξέταση και κρίση, έγιναν παρελθόν.

 Ατιμώρητοι έμειναν, για τις άνομές τους πράξεις,

γι’ αυτούς δεν ίσχυσαν οι ποινικές οι διατάξεις.......

Ο Ρήγας Βελεστινλής, αγωνιστής παρέμεινε

 και στην προκήρυξη της εξέγερσης επέμεινε.

Πάντοτε τους υπόδουλους λαούς παρακινούσε,

γι’ αγώνα και για λευτεριά με πάθος τους μιλούσε:

 «Κανείς δεν είναι σίγουρος ποτέ για τη ζωή του,

 για την περιουσία του, μήτε για την τιμή του.

Κι αυτός ο πλέον τίμιος πολίτης κινδυνεύει,

όπως ο πράος κι ο αγνός, κάθε στιγμή οδεύει

 σαν θύμα μιας ελεεινής τρισάθλιας θυσίας,

να βρεθεί σ’ ένα  βωμό τυραννικής φαντασίας».

  

Ο Ρήγας Φεραίος, πραγματικός επαναστάτης,

ως γνώστης της αρχαιότητας ήτανε δημοκράτης.

 Ο Ρήγας, απ’ την Αθηναϊκή Δημοκρατία

παίρνοντας μαθήματα, τονίζει με παρρησία:

«Όλα τα δεινά των σκλαβωμένων σήμερα λαών

προέρχονται απ’ τη στέρηση καλών νόμων κι αρχών». 

  Γι’ αυτό ετοίμασε σχέδιο επαναστατικό

πολύ συγκεκριμένο και αποτελεσματικό.  

Ώστε οι λαοί που είναι σκλάβοι των Οθωμανών

  να εξεγερθούν και να αποτινάξουν τον ζυγόν.

Καιρός να σηκώσουν τον τράχηλό τους με ανδρεία,

 οπλισμένοι με την εκδίκηση και την απελπισία.

 Να φωνάξουν ενώπιον όλης της οικουμένης,

 πως τα ιερά και τα άμωμα της ειμαρμένης

δίκαια, που ο Θεός άφθονα, τους τα χαρίζει, 

 ήσυχα να ζήσουν αυτοί όσο η γη γυρίζει.

 Το γνώριζε ο Ρήγας, ότι η ελευθερία

 αποκτάται με επανάσταση, και μ’ ανταρσία

 στην τυραννική κι απολυταρχική εξουσία,

 που για αιώνες νέμονταν Σουλτάνοι και Πασάδες,

όλοι τους οι ομόθρησκοι, μπέηδες και αγάδες. 

Να δημιουργηθεί στη θέση της μια πολιτική

βασισμένη στη δημοκρατική νομιμότητα

και σε μια πολιτεία αντιπροσωπευτική,

 κοινωνία, που θα τηρούνται οι βασικές αρχές

 των «Δικαίων του ανθρώπου», όπως και επιταγές,

όπου τα άρθρα του Συντάγματος θα ορίζουν

 τους νόμους, που ελεύθεροι πολίτες θα ψηφίζουν.  

Η Ευρώπη του χίλια επτακόσια ενενήντα

 υπήρξε σταθμός για την παγκόσμια ιστορία.

 Τιτάνιος υπήρξε ο αγώνας για τη ζωή,

για να δοθεί σ’ αυτή νόημα και τιμή.  

  Εκεί μέσα σ’ ένα καμίνι ιδεολογικό

ζυμώθηκαν άνθρωποι κ’ ιδέες, για κοινό σκοπό.

Τροφή υπήρξαν για τους λαούς, της Επανάστασης

 τα ιερά της νάματα, ως σοφά διδάγματα.

 Η Επανάσταση  έδωσε θανάσιμο πλήγμα

στη Φεουδαρχία, Μοναρχία  και  Δεσποτισμό,

 κ’ ένα βάθρο έστησε, για πάντα στον ανθρωπισμό.

 Όμως όλα αυτά να ξαναφέρουν, δε μπόρεσαν

εκείνους που τη ζωή στη λαιμητόμο έχασαν.

Όπως δε μπόρεσε του ανθρώπου το μυαλό του

να επαναφέρει το φόβο, και το σεβασμό του, 

την απόσταση τέλος πάντων, που χώριζε παλιά,

τους άρχοντες και τους ευγενείς απ’ το φτωχό ραγιά.

Ο κόσμος πλέον ήξερε, του έγινε εμμονή,

πως και οι τύραννοι πέθαιναν, κι αυτοί ήταν θνητοί. 

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί και να  κερδίσει, 

μα στο παιχνίδι της ζωής μπορεί και να γλιστρήσει,  

Όμως, όταν δεν αγωνίζεσαι κι είσαι αδικημένος, 

πρέπει πάντα να ξέρεις, πως  θά  ’σαι ο χαμένος. 

Υ. Γ.  Αφιερωμένο στην Εθνική Επέτειο  της «25^ης  Μαρτίου 1821».