Της κοντής (.)ωλής της φταιν οι τρίχες... (Αφιερωμένο στον Υπουργό Αρβανιτόπουλο και στους εμπνευστές του σχεδίου Αθηνά)

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης*

Συνταγματάρχης ε.α.-Πολιτευτής Ν.Δ

        Να λοιπόν που την έβγαλαν την Αθηνά. Τη θεά της σοφίας. Την έβγαλαν στο κουρμπέτι. Για διαβούλευση είπαν... 

    Αυτή η παπαριά όπως και κάποιες άλλες,  όπεν γκαβ, πράσινη ανάπτυξη, είναι κληρονομιά εκείνου του αλήστου μνήμης Άβερελ Ντάλτον, ακατανόμαστου πρωθυπουργού του ΔΝΤ, αρχηγού της περιβόητης συμμορίας των Ντάλτονς, διακεκριμένα μέλη της οποίας κατοικοεδρεύουν στον Κορυδαλλό, ενώ άλλοι περιμένουν σειρά. 

      Δηλαδή δεν μπορούσαν να πάρουν τις απόψεις πριν, να καλέσουν τα πανεπιστήμια, τους τοπικούς άρχοντες, τυχόν άλλους εμπλεκόμενους φορείς και να συζητήσουν για τη παιδεία;...........

       Γιατί πρώτα αποφασίζουμε και μετά συζητάμε; Δημιουργούμε την εικόνα που θέλουμε και μετά παίζουμε τις κουμπάρες. Πάρε αυτό, δώσε μου εκείνο. Και γιατί να σου το δώσω; Ας κάνει η μάνα. 

       Πολιτικαντισμοί και τακτικισμοί του άτιμου παρελθόντος, που έφερε τη χώρα στη καταστροφή. Τίποτε δεν έχετε διδαχτεί από όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα; Κι είναι κρίμα κ. Αρβανιτόπουλε. Γιατί η πορεία σας έδειχνε τουλάχιστον έναν σοβαρό άνθρωπο, μέσα σ αυτόν τον εσμό τυχάρπαστων και ανίκανων που έχουν κυριαρχήσει στη πολιτική ζωή του τόπου, χρόνια τώρα.

       Ναι, η παιδεία μας έχει πολλά προβλήματα. Που είτε έχουν σχέση με τη διοίκηση, είτε με την οργάνωση της μάθησης, είτε με την ΄΄οικονομία΄΄ των ιδρυμάτων, αλλά επίσης με τους καθηγητές και με τους φοιτητές.  

     Πεδίο η παιδεία των πελατειακών σχέσεων πολιτικών και τοπικών κοινωνιών, οι μεν για τα κέρδη τα πολιτικά, οι δε για την εξασφάλιση πρόσθετων πόρων. Κι ας γίνουν στάχτη και μπούρμπερη όλα τα άλλα.

       Ποια γνώση, ποια μάθηση; Οι τοπικές κοινωνίες όλες ήθελαν κι από ένα πανεπιστήμιο, ένα ΤΕΙ, ένα παράρτημα, κάποιες σχολές. Κι ανάλογα τι εκλογική δύναμη είχαν, ποιος ήταν υπουργός, φτιάχναν και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

       Κανένας χωροταξικός σχεδιασμός, καμιά πυξίδα. Χαμένοι στη μετάφραση, άρπα κόλα, να τη βγάλουμε τη τετραετία στην εξουσία και ποιος γαμεί τη παιδεία. Γιατί τη βίαζαν τόσα χρόνια, παρά φύση και κατά φύση. Όποιος προλάβαινε, πολιτικοί, υπουργοί, πρυτάνεις, φοιτητές. Το μεγάλο μπουρδέλο ήταν. 

    Και φτάνει κάποια στιγμή στο απροχώρητο, όπως και με την οικονομία. Κάτι αντίστοιχο. Τη ξεσκίσαν, τη λεηλάτησαν και μετά έφεραν τους ξένους, παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία και τους είπαν σώστε μας. Κι εκείνοι μας τραβάν μια διάσωση τώρα που θα τη νιώσουν δυο γενιές τουλάχιστον. Εκτός κι αν ο από μηχανής θεός της ελληνικής τραγωδίας κάνει κάτι...

        Αλλά στη παιδεία, σε αντίθεση με την οικονομία, δεν υπάρχουν άλλοι να τους δώσουμε τα κλειδιά. Πρέπει μόνοι μας να σωθούμε. Και ναι χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο. 

        Όμως όχι με αυτόν τον τρόπο. Πρώτα αποφασίζουμε και μετά συζητάμε. Κι εδώ βέβαια μπαίνει το ζήτημα των τοπικών παραγόντων της Αιτωλοακαρνανίας, διαχρονικά. 

         Δήμαρχος Αγρινίου, ο  Μοσχολιός, τα τελευταία χρόνια. Τι έκανε μέχρι τώρα για το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ελλάδος; Τι πρωτοβουλίες πήρε, πως το στήριξε; Απ΄ότι τουλάχιστον εγώ παρακολουθώ, παντελής απουσία. Σαν να ήταν αλλού το Πανεπιστήμιο. Ήλθε μια βδομάδα πριν στην Αθήνα και συσκέφθηκε με τους βουλευτές της περιοχής για το πως θα αντιδράσουν στην ΄΄Αθηνά΄΄. 

        Τώρα εκ των υστέρων. Πριν κοιμόταν ύπνο βαθύ. Κι οι βουλευτές μας; Ε αυτοί είχαν άλλα να ασχοληθούν. Να ψηφίσουν τα μονίμως τελευταία μέτρα περικοπών και φορολόγησης. Πρέπει να σώσουν τον ασθενή που έχει ήδη διαβεί για τον άλλο κόσμο. Με το Πανεπιστήμιο θ ασχοληθούν τώρα; Ε θα κάνουν καμιά δήλωση, ο αυταρχισμός δεν θα περάσει και  στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αγρινίου θα πάρουν κάποια απόφαση  αποενοχοποίησης, απ αυτές που κανείς δεν ασχολείται. Αλλά αυτοί θα έχουν κάνει το καθήκον τους. 

      Άλλωστε ο λαός της Αιτωλοακαρνανίας αλλά και γενικότερα της Ελλάδας έχει αποδείξει τη κοντή του μνήμη. Μέχρι τις άλλες εκλογές θα το έχει ξεχάσει. 

      Κι ο τιτάνας Κατσιφάρας, τι είπε μόλις χτες, ΄΄δεν θα περάσει η κατάργηση του πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας΄΄. Ε φυσικά, το πολιτικό του μέγεθος, θα το αποτρέψει. 

   Καλά που βρισκόταν δυο χρόνια περιφερειάρχης; Ασχολήθηκε καθόλου με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος; Όχι βέβαια.  Δε πειράζει, πλησιάζει η ώρα που θα μπει κι αυτός στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας των κηπουρών του Άβερελ.

      Δεν μπαίνω στη σωστή ή όχι λογική της ΄΄Αθηνάς΄΄. Δεν μ ενδιαφέρει αυτή τη χρονική στιγμή. Ο απλός λαός υποφέρει. Οργάνωσε, συντόνισε, αλλά μην αφαιρείς πόρους απ τη περιοχή. Δεν είναι η κατάλληλη ώρα.

        Ο κόσμος πεινάει. Πως πας εσύ αυτή τη στιγμή και παίρνεις απ τη κοινωνία του Αγρινίου κοντά στις επτακόσες -οχτακόσες χιλιάδες ευρώ που κάθε μήνα άφηναν αυτά τα παιδιά; 

      Γιατί ας μη ξεγελιόμαστε από αυτό που είπαν, ότι μένουν τρεις σχολές στο Αγρίνιο, θα φύγουν του χρόνου ή σε δύο χρόνια. Για την ώρα αφήνουν ένα κόκαλο. Σε λίγο τίποτε.                                                   

      Και τι γίνεται τώρα; Σίγουρα είναι καλύτερα το ΄΄προλαμβάνειν΄΄ από το ΄΄θεραπεύειν΄΄. Όμως έστω και αυτήν ΄΄την ύστατη στιγμή΄΄ ας  σώσουν τη παρτίδα, ας κινητοποιηθούν οι τοπικοί θεσμοί, δήμοι και βουλευτές. Δυναμικά όχι με φούμαρα. Διότι ως γνωστόν η εξουσία από  λόγια δεν χαμπαριάζει.

      Γιατί το πρόβλημα της παιδείας δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι τα περιφερειακά πανεπιστήμια. Μου θυμίζει τη γνωστή παροιμία, που κι ο  Αρβανιτόπουλος, σαν Πειραιώτης που είναι, τη ξέρει: ΄΄Της κοντής               (.)ωλής  της φταιν οι τρίχες...΄΄

   Κι ευτυχώς δηλαδη που παίρνει τα πάνω του ο  Παναιτωλικός ...

     Τώρα εσείς αδέλφια, τι άλλο να κάνετε; Οσο μπορείτε, ΄΄ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ!΄΄  

-*Από τη μόνιμη συνεργασία του με την εφημερίδα «Γεγονός» - Στήλη «Αθιβολές»

Νέο e-mail: arvanitisdimi@gmail.com