Για την αυτοδιοίκηση: Nέες συνθήκες - Διαφορετικές απαντήσεις

Παρέμβαση στο συνέδριο της ΚΕΔΕ

του Παναγιώτη Κατσούλη

Δημάρχου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Δήμαρχοι – Δημοτικοί Σύμβουλοι

Επειδή θεωρώ πως όποια μορφή κινητοποίησης και αν αποφασισθεί από το συνέδριο μας, δεν θα έχει νόημα και αποτέλεσμα δίχως το κατάλληλο περιεχόμενο, καταθέτω σε εσάς - τους συνέδρους εκλεγμένους εκπροσώπους του ελληνικού λαού - τις παρακάτω θέσεις:

Το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (μνημόνιο 3), καθώς και η αποκρυστάλλωση του στις επιχορηγήσεις της αυτοδιοίκησης στον κρατικό προϋπολογισμό του 2013.....

Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που σχετίζονται με τον ασφυκτικό έλεγχο της αυτοδιοίκησης (επιτροπεία κ.α.), την άρση της αυτοτέλειας της και τη διαμόρφωση του κατάλληλου πλαισίου άσκησης φορομπηχτικής πολιτικής από τους Ο.Τ.Α.

Οι αποφάσεις - πράξεις νομοθετικού περιεχομένου του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης περί «διαθεσιμότητας – απολύσεων» των εργαζομένων στους Ο.Τ.Α.

Η συγκρότηση του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου), που αφορά την πώληση της κρατικής ακίνητης περιουσίας και συγκεκριμένα 3150 ακινήτων (λιμάνια, αεροδρόμια, εκτάσεις κ.α.), με άμεσες και αδιαφανείς διαδικασίες εντός του 2013.

Η εκχώρηση πλήθους νέων αρμοδιοτήτων στους δήμους, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους και το ανάλογο προσωπικό από την 1^η Ιανουαρίου του 2013.

Η συνεχής απαξίωση των αιρετών της αυτοδιοίκησης, η ταύτιση τους με τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, η διαπόμπευση τους μέσω συγκεκριμένων ΜΜΕ και η διοχέτευση της δίκαιης οργής της κοινωνίας σε βάρος τους.

Αποτελούν τα αδιάσειστα πολιτικά στοιχεία που καταδεικνύουν σε όλους μας που οδηγείται η αυτοδιοίκηση στη χώρα μας, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά. Η πολιτική κατεύθυνση της κεντρικής πολιτικής εξουσίας – η οποία θεωρεί το δημόσιο χώρο της αυτοδιοίκησης ως το προνομιακό πεδίο άσκησης των περιβόητων διαρθρωτικών αλλαγών στο κράτος - είναι σαφής και δεν επιδέχεται αυταπάτες.

Σταδιακά, αρχής γενομένης από τις μεγάλες οριζόντιες περικοπές πόρων της τελευταίας διετίας, η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σε ένα βραχίονα της κρατικής μηχανής, παροχής φθηνών υπηρεσιών προς τους πολίτες επί πληρωμή, με αμέσως ή εμμέσως ιδιωτικοποιημένες τις ανταποδοτικές και προνοιακές της δομές, πλήρως εξαρτημένη από το κράτος και μ’ ένα πολιτικό προσωπικό άκρως πειθήνιο και χειραγωγημένο.

Οι αριθμοί καταδεικνύουν πως το βασικό πολιτικό ζητούμενο δεν είναι ο περιορισμός του κόστους λειτουργίας της αυτοδιοίκησης. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και ευθέως συγκρίσιμα με το τι συμβαίνει στον ευρωπαϊκό χώρο. Όταν οι δαπάνες της αυτοδιοίκησης στη χώρα ως ποσοστό του ΑΕΠ, κυμαίνονται τη δεκαετία 2002 – 2011 περίπου στο 2,5% ενώ ο μέσος όρος στην Ε.Ε είναι στο 11,5%, τότε γίνεται φανερό πως το πρόβλημα, κυρίως για τους κυβερνώντες και όχι για την τρόικα, είναι δευτερευόντως οικονομικό και πρωτεύοντος πολιτικό.

Ακόμη και αν συνταχθούμε με τη φιλοσοφία των κυβερνώντων, σύμφωνα με την οποία η μείωση των πόρων στην αυτοδιοίκηση είναι αναγκαία στα πλαίσια του περιορισμού του κόστους λειτουργίας του ευρύτερου δημόσιου τομέα που δεν θα πρέπει να παράγει νέα ελλείμματα, τα στοιχεία φανερώνουν πως οι διετείς περικοπές στην αυτοδιοίκηση παράγουν ανεπαίσθητο θετικό οικονομικό αποτέλεσμα στο έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης, το οποίο συνεχίζει παρ’ όλα ταύτα να κυμαίνεται σε υψηλό επίπεδο.

Γι’ αυτό και είναι λανθασμένη και εντελώς αναποτελεσματική η κεντρική πολιτική θέση με την οποία πορεύεται η ΚΕΔΕ τα δυο τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την οποία εκλιπαρεί την εκάστοτε κυβέρνηση «επειδή είναι το καλύτερο παιδί της εφαρμογής των τριών μνημονίων, με τις μεγαλύτερες περικοπές απ’ όλο το δημόσιο τομέα, να μη προβεί και σε άλλες περικοπές». Η θέση αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες περικοπές και κυρίως δεν αντιμετωπίζει τη βασική πολιτική επιλογή των κυβερνώντων, η οποία θεωρεί την αυτοδιοίκηση ως το προνομιακό πεδίο άσκησης των διαρθρωτικών αλλαγών στο κράτος, γι’ αυτό και εφαρμόζει αυτή την περιοριστική οικονομική πολιτική δυο χρόνια τώρα. Εν ολίγοις το πολιτικά σημαίνον γίνεται σημαινόμενο και αντίστροφα.

Επομένως απαιτείται αλλαγή πλεύσης τώρα από την πλευρά της ΚΕΔΕ, τόσο στο επίπεδο των οικονομικών διεκδικήσεων όσο και στο πεδίο των πολιτικών – θεσμικών αιτημάτων, με κεντρικό αιτούμενο στις νέες διαμορφούμενες για τη χώρα συνθήκες (μεσοπρόθεσμα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής), μιας νέας συνολικής ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης στην αυτοδιοίκηση, η οποία θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα ενός συνεδρίου της ΚΕΔΕ εντός του 2013.

Στο σκέλος των οικονομικών διεκδικήσεων πρέπει να θέσουμε τώρα ως βασικό και αδιαπραγμάτευτο αίτημα την επαναφορά των επιχορηγήσεων της αυτοδιοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στα επίπεδα του 2010, χωρίς αλλαγές στη φιλοσοφία των ΚΑΠ.Διαφορετικά «το βαρέλι δεν θα έχει πάτο», ενώ ταυτόχρονα στην πράξη θα ενστερνιζόμαστε και θα υιοθετούμε την πολιτική φιλοσοφία των κυβερνώντων, που ήδη μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.

Όσον αφορά το πεδίο των πολιτικών – θεσμικών αιτημάτων, είναι αναγκαίο να τεθούν από την πλευρά μας τώρα οι παρακάτω «σημαίες αναφοράς μας»:

Α) Η θέσπιση και άμεση εφαρμογή της φορολογικής αποκέντρωσης.

Β) Η απόδοση πλουτοπαραγωγικών πηγών και ακίνητης κρατικής περιουσίας, σύμφωνα με τις διεκδικήσεις των δήμων.

Γ) Η μη αποδοχή αρμοδιοτήτων, δίχως τους αντίστοιχους πόρους και το ανάλογο προσωπικό.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Δήμαρχοι – Δημοτικοί Σύμβουλοι

Ο χρόνος για μας και την αυτοδιοίκηση που οραματισθήκαμε και αγωνιζόμαστε, έχει τελειώσει. Τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς, εκείνους που δεν προσδοκούμε άλλου είδους ατομικά πολιτικά οφέλη. Γι' αυτό πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Τώρα είναι η ώρα της κοινής στάσης αξιοπρέπειας και διαμόρφωσης προοπτικής.