Καλύτερα δεν θα μπορούσε ο φωτογράφος να αποδώσει την
διάλυση της οικογένειας...
Την απώλεια…
Το αγοράκι σαστισμένο σχεδόν τρομαγμένο από το «βάρος»
που φέρει το πηλήκιο και ο πατέρας άδειος....
Μια ανατριχίλα σε διαπερνάει σαν το ρεύμα που μπάζει
από το αγιάζι ενός ανοιχτού παράθυρου…
Ο πίνακας της τελευταίας πράξης ενός πολέμου-η
οικογένεια λειψή..
Η μάνα κρατάει το άδειο αμπέχωνο αγκαζέ σφιχτά.. μήπως
χάσει και αυτό που της απέμεινε μοναδική ανάμνηση από τον άνδρα, σύζυγο της θυσίας
«περί πάτρης»…
Το πηλήκιο ανήκει τώρα πια στο παιδί..
Στην συνέχεια του ονόματος, στον μοναδικό κληρονόμο
του, την σπορά του.....
Θα μπορούσε καθένας να γεμίσει άπειρες σελίδες με
συναισθήματα φορτισμένα....
ΕΣΕΙΣ που ζείτε ακόμη με ψευδαισθήσεις για κοιτάξτε τα
βλέμματα της γυναίκας του παιδιού...
Μια εικόνα χίλιες λέξεις , η καλύτερη αντιπολεμική
φωτο!!!!!!!!!!!!!
ΑΦΥΠΝΙΣΗ.. ο λήθαργος είναι αργός θάνατος….
..................................
Το κείμενο είναι γραμμένο από την Φραντζεσκα Αναγνωστου
Έχω ν πω κρίμα σε αυτούς που πέθαναν για ν είμαστε ελεύθεροι να πουλάνε την Ελλάδα μας όπου γουστάρουν κ βγάζουν όσα θέλουν!ντροπή σε όλους μας μα πιο πολύ σεεκείνους της Βουλής!
ΑπάντησηΔιαγραφή