Μαρία Τριανταφύλλου βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: Πολλά ερωτηματικά για Μαρίνα Μεσολογγίου

           Σε απάντηση που δόθηκε από το Υπουργείο Τουρισμού σε ερώτηση με θέμα «Παραχώρηση και εκμετάλλευση της Ζώνης του Τουριστικού Λιμένα Αιτωλοακαρνανίας – Μαρίνα Μεσολογγίου» αξίζει να σταθούμε στα εξής σημεία:

1.-ΠΟΤΕ  δεν κατατέθηκε (όχι εξ αρχής, όπως λανθασμένα είχαμε επισημάνει, αλλά ούτε εντός οκταμήνου, όπως προβλέπεται από το νόμο) εγγυητική επιστολή (ύψους 400.000 Ευρώ) καλής εκτέλεσης της σύμβασης.

 Δεν κατατέθηκαν ΠΟΤΕ τα απαιτούμενα εκ της σύμβασης και του ν. 2160/93 (Άρθρο 31, παρ. 5) έγγραφα και δικαιολογητικά.

   Επίσης δεν κατεβλήθη στη ΔΟΥ Μεσολογγίου το προβλεπόμενο από τη σύμβαση αντάλλαγμα, η οφειλή του οποίου έχει βεβαιωθεί. Για τους παραπάνω λόγους η σύμβαση λύθηκε αυτοδικαίως στις 3 Νοεμβρίου 2009......

        Ωστόσο το Υπουργείο Τουρισμού κρατά σιγήν ιχθύος και δεν απαντά στο γιατί δεν διεκδικήθηκαν όλα τα παραπάνω. Γιατί το Υπουργείο Τουρισμού απλώς περιγράφει μια νοσηρή κατάσταση. Ενώ συνυπέγραψε τη σύμβαση παρουσιάζεται σαν να μην έχει κανένα ελεγκτικό ρόλο. Νίπτει τας χείρας του.

        Μετά την αυτοδίκαιη λύση της σύμβασης μας λέει πως δεν μπορεί να διεκδικήσει περαιτέρω μισθώματα. Θα το δεχτούμε. Γιατί δε διεκδίκησε τα πρότερα νόμιμα εντός οκταμήνου μισθώματα;

2.-Στις 3 Νοεμβρίου 2009 μας πληροφορεί το Υπουργείο Τουρισμού πως λύθηκε αυτοδίκαια η σύμβαση μεταξύ της εταιρείας «ΜΑΡΙΝΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ Α.Ε.» και Ελληνικού Δημοσίου. Ωστόσο για τρία ολόκληρα χρόνια και ενώ η σύμβαση έχει λυθεί η εταιρεία συνεχίζει να εκμεταλλεύεται το χώρο. Γιατί;

      Ανατρέχοντας στην προβλεπόμενη νομοθεσία (ν. 2160/93, Άρθρο 31 παρ. 7) πληροφορηθήκαμε ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις το Υπουργείο Οικονομικών είναι υπεύθυνο να υπογράψει τη σύμβαση παραχώρησης με το φορέα διαχείρισης για λογαριασμό του Δημοσίου και όχι το Υπουργείο Τουρισμού. Επίσης στο άρθρο 33, παρ 5 του ίδιου νόμου αναφέρεται ότι «μετά την καθ’ οιονδήποτε τρόπο λύση της σύμβασης η ζώνη τουριστικού λιμένα και όλες οι εντός αυτής εγκαταστάσεις περιέρχονται στο Δημόσιο χωρίς καμία αποζημίωση του φορέα διαχείρισης. Στην περίπτωση αυτή το Δημόσιο δύναται να προβεί σε νέα παραχώρηση κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου.»

        Στην απάντησή του το Υπουργείο Τουρισμού αναφέρεται σε μια ακατανόητη διαδικασία «αυτοδίκαιης λύσης» της σύμβασης χωρίς καμία περεταίρω ενέργεια. Έτσι δεν καταμερίζονται ευθύνες στον ιδιώτη και δε διεκδικούνται τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου.

3.-Ενώ η τοπική κοινωνία βοά για τον τρόπο  λειτουργίας και εκμετάλλευσης του χώρου της Μαρίνας διάφοροι φορείς και υπηρεσίες του Δημοσίου, αρχής γενομένης από το Υπουργείο Τουρισμού που συνυπέγραψε τη σύμβαση αλλά δε φέρει καμιά ευθύνη για το τι επακολούθησε,  «πετάνε ο ένας στον άλλο το μπαλάκι» για το ποιος τελικά ευθύνεται.

        Δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτική ηγεσία διαφόρων Υπουργείων λειτουργεί εξυπηρετώντας ιδιώτες, ξένους ή ντόπιους, αδιαφορώντας με σκανδαλώδη τρόπο για τη διασφάλιση των Δημοσίων Συμφερόντων. Είναι πολιτική επιλογή της Τρόικας εσωτερικού υπό την επίβλεψη και κηδεμονία των δανειστών να «χαρίζουν» διάφορα «φιλέτα» της χώρας μας ενώ ο ελληνικός λαός βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

        Στο ίδιο μήκος κύματος, εξάλλου, διεξάγεται και η συζήτηση για τους αυτοκινητόδρομους, που φαίνεται να απασχολεί αρκετά και τον τοπικό τύπο… Αλλά πάνω σ’ αυτό θα επανέλθουμε.

Το γραφείο τύπου