Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου: Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 26-9-2012 ΣΤΑΘΜΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΤΗΡΙΑ

Συναδέλφισες- Συνάδελφοι

   Στις 26-9-2012 έχει κηρυχθεί Γενική Πανελλαδική Απεργία των εργαζομένων.

    Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας επίσης έχει κηρύξει απεργία και έχει καλέσει να πράξουν το ίδιο Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδία.

   Εμπορικοί Σύλλογοι, πέρα από την Β/Δ Ελλάδα, έχουν πάρει αντίστοιχες αποφάσεις.

       Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας αποφάσισε το αυτονόητο, την καθολική συμμετοχή των εμπόρων της πόλης μας στην απεργία και καλεί τους επαγγελματίες και βιοτέχνες της πόλης να πράξουν το ίδιο....

Συνάδελφοι

     Το ότι η κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών εμπόρων είναι τραγική, είναι περιττό να το λέμε. Ακολουθούμε την πτώχευση όλης της ελληνικής κοινωνίας, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των νέων.

    Η νέα συγκυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων της, ακολουθώντας κατά γράμμα όσα είχαν αποφασιστεί πριν αναλάβει, σκορπίζει νέα ψεύδη πως θα είναι τα τελευταία επώδυνα μέτρα – όπως προεκλογικά διέδιδε πως δεν θα υπάρχουν άλλα μέτρα – τρομοκρατεί όσους δεν ενημερώνονται – τους περισσότερους δηλαδή – πως θα μας διώξουν από το ευρώ και θα γίνουμε τριτοκοσμική χώρα και μας ζητά να μείνουμε απαθείς περιμένοντας την «ανάπτυξη», όπως εκείνοι την εννοούν.

Εμείς, όμως, ζούμε ήδη σε τριτοκοσμική χώρα. Και το ζούμε με:

·   Τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων που έχουν βυθίσει την κατανάλωση

·   Την καλπάζουσα ανεργία που εξαντλεί το πιο παραγωγικό κομμάτι του πληθυσμού, διώχνει τους νέους από τη χώρα, απειλεί με εξαθλίωση όσους ακόμη εργάζονται, ώστε να μην αντιδρούν

·    Τη ληστρική αύξηση της έμμεσης και άμεσης φορολογίας στα μεσαία και χαμηλά στρώματα για να εξασφαλίζουν τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τις φοροαπαλλαγές των μεγάλων επιχειρήσεων

·    Την υπερχρέωση των ασφαλιστικών ταμείων, μέσω του «κουρέματος» των ομολόγων που είχαν αγοράσει υποχρεωτικά, της μη απόδοσης της νομοθετικά κατοχυρωμένης κρατικής χρηματοδότησης, της επιβάρυνσης με τις δαπάνες για την υγεία έως την πτώχευσή τους και την αντικατάστασή τους από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες

·   Τη διάλυση της δωρεάν υγείας, με τη δημιουργία του εκτρώματος του ΕΟΠΥΥ – χωρίς χρηματοδότηση, γιατρούς, εξετάσεις, φάρμακα – με σκοπό την ιδιωτικοποίησής της, την οποία βιώνουμε οι έμποροι, αφού οι μισοί από μας δεν έχουν θεωρημένο βιβλιάριο υγείας

·    Την υπερχρέωση των μικρών εμπόρων, λόγω της μείωσης του τζίρου και της αύξησης των εξόδων, που οδηγεί στην ομηρία τους από τις τράπεζες

·  Την υπερχρέωση των νοικοκυριών, που καλύπτουν το ¼ των βασικών τους αναγκών με δανεικά

·   Την καταστροφή της παραγωγής και την κατάληψη της αγοράς από εισαγόμενα είδη, λόγω της παγκοσμιοποίησης και της έλλειψης δασμών

· Τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών των προϊόντων λόγω του ελέγχου της αγοράς από τα καρτέλ και τα ξένα ολιγοπώλια

· Και τελικά, με τη μετατροπή της χώρας σε «λατινοαμερικανική» αποικία με την εκποίηση του εθνικού πλούτου

     Ο Σύλλογός μας, ο οποίος στέκεται απέναντι σε αυτή την πολιτική, δεν μπορεί να μείνει αδρανής αυτή την κρίσιμη στιγμή.

    Η Γενική Απεργία δεν πρέπει να είναι σαν τις προηγούμενες. Πρέπει να γίνει η αρχή της αντεπίθεσης για την ανατροπή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

      Γνωρίζουμε τον πόλεμο που δέχονται τα συνδικαλιστικά όργανα από την επίσημη προπαγάνδα, με σκοπό να στρέψουν την πλάτη οι πολίτες σε κάθε συλλογικότητα, στα μαζικά και αγωνιστικά σωματεία, στη συλλογικά οργανωμένη πάλη, την οποία τρέμουν.

     Βλέπουμε καθημερινά τον «ήπιο» λόγο και την αδράνεια των τριτοβάθμιων οργάνων.

      Ζούμε την απάθεια, τον τρόμο, τη σιωπή και το σοκ της κοινωνίας.

Έχουμε μια βαριά ευθύνη:

Να πούμε την αλήθεια στους συναδέλφους, ότι με διαχείριση αυτής της πολιτικής δεν πρόκειται να επιβιώσει κανείς μας.

Να πούμε την αλήθεια πως η επίθεση αυτής της πολιτικής είναι διαστρωματική ενάντια στους αυτοαπασχολούμενος και μικρούς έμπορους, επαγγελματίες, βιοτέχνες, εργαζόμενους, αγρότες και πως πρέπει να ξεπεράσουμε τη συντεχνιακή αντίληψη για να επιβιώσουμε όλοι, αλλιώς κανείς μας δεν θα τα καταφέρει μόνος.

Να πούμε την αλήθεια, πως πρέπει ο καθένας από τους συναδέλφους να αγωνιστεί, αν θέλει να επιβιώσει.

     Ο δρόμος είναι δύσκολος, ο εχθρός συντεταγμένος κι η πορεία θα κρατήσει πολύ. Θα μείνουν όσοι έχουν όραμα για τη δική μας Ελλάδα, τη δική μας Εθνική Οικονομία και Εθνική Στρατηγική προς όφελος του λαού και του τόπου. Όσοι παλέψουν για αυτά που διεκδικούμε – φορολογία, ασφάλιση, μισθούς, δωρεάν υγεία, πρόνοια – βλέποντας το σύνολο κι όχι το άτομο.

      Τώρα πια, όση σημασία έχει να ανοίγει κανείς το πρωί το μαγαζί, άλλη τόση και περισσότερη είναι να προστατεύει τον κόπο του μέσα από τον συλλογικό αγώνα.

      Όλοι λένε πως «κάτι πρέπει να γίνει». Είναι καιρός, αυτό το «κάτι», να το κάνουμε.

Συνάδελφε,

 Το χτένι βρήκε κόμπο.

Ή θα αγωνιστούμε και θα επιβιώσουμε

Ή θα μας αφανίζουν και θα αυτοκτονούμε

ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Ε.Σ.Α.