«Διοσμαρίνι»
του Τάσου Παντ. Δασκαλάκη
Τα πλήκτρα ηχούσαν μυστικά
κι εντός μας έφερναν γαλήνη
βροχή οι νότες με θηλιά
χρύσωναν στον καμβά τη μνήμη....
Ποθούσαν έναστρο ουρανό
με θυμιατήρι τη σελήνη
να παν στ` Αυγούστου το κοινό
μιας άνοιξης το διοσμαρίνι.
Κι αμέσως άπλωσε φτερά
στο ρώτημά του να υμνήσει
τα όνειρα τα παιδικά
που `κανε να ισορροπήσει .
Σ` ένα θεσπέσιο μετρό
με της καρδιάς τη ρήση
τα δρομολόγια του νου
φτιάχνανε το παραμύθι..
Να τραγουδάει τα στενά
της σχέσης του στη βιοπάλη
μέσα στα μάτια τα θολά
πλούτος να γίνεται το χάδι.
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο