Φράγμα Αχυρών: Το παρεμπόριο της ελπίδας σε χαλεπούς καιρούς!

           Μείζον ζήτημα  φαίνεται ότι προκύπτει, ύστερα από την συνάντηση εργασίας που πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012, στο Υπουργείο Υποδομών και Δικτύων  μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου, του Δημάρχου Ακτίου – Βόνιτσας κ. Νίκου Σολδάτου, του Προέδρου του Συλλόγου Κωνωπινιωτών Ξηρομέρου κ. Βασίλη Σκούρτα  και Μελών του Δ.Σ, αναφορικά με την αρδευτική κάλυψη του πολυθρύλητου Φράγματος Αχυρών, άμα τη αποπερατώσει του  έργου, κατά την προσεχή χρονιά.

      Η ελπίδα που απεγνωσμένα είχε φωλιάσει στις καρδιές ξωμάχων της Ξηρομερίτικης γης εξανεμίστηκε και οι όποιες προσδοκίες των τοπικών κοινωνιών κατακρημνίστηκαν στον καιάδα των άκρατων  υποσχέσεων, σύγχρονων Μαυρογιαλούρων, γαλαζο-πράσινων αποχρώσεων, που πλειοδότησαν σε χαλεπούς καιρούς, για το προσωπικό τους προφίλ, στο παρεμπόριο, την ελπίδα ταλαίπωρων ανθρώπων της ενδοχώρας του Ξηρομέρου.......

      Τεράστιες  είναι  οι ευθύνες των Δημοτικών και Τοπικών  αρχών που είτε δεν ήξεραν είτε  αποσιώπησαν «τεχνηέντως» την πραγματική εικόνα του έργου.

     Ποιος θα κοιτάξει κατάμουτρα και θα εξηγήσει σ’ ανθρώπους ορφανεμένους από ελπίδα, που βρίσκονται σε απόγνωση, που προσμένανε το έργο σαν “μάνα εξ ουρανού” για να δρομολογήσουν τα όνειρά τους, ΟΤΙ  ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ, κι ότι σε Α’ φάση, το έργο δεν έγινε γιαυτούς, τι κιαν είναι μια ανάσα κοντά τους, τι κι αν ο αγωγός περνάει προκλητικά  από τα χωράφια τους, τι κιαν είναι “επί ξύλου κρεμάμενοι”!

      Ποιος θα πει στους  συμπατριώτες μας από τον Αετό, την Κομπωτή, την Κατούνα, τον Αη Νικόλα, την Μπαμπίνη, Μαχαιρά κ.α χωριά ότι αυτοί  θα “παίξουν”, θα μπουν σαν “αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο” (κατά την Β΄ φάση του έργου), όταν και εφόσον αυτό γίνει (όταν τελεσφορήσουν  οι αναδασμοί και οι απαλλοτριώσεις, όταν τελειώσουν τα έργα που είναι επί χάρτου και  το κυριότερον ….εφόσον  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΝΕΡΟ).

         Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι, οι προς διάθεση ποσότητες νερού από τις πηγές προς το φράγμα, ΔΕΝ επαρκούν για τη κάλυψη των απαιτήσεων του συνόλου της ενδοχώρα του Ξηρομέρου!

Ας μην έχουμε αυταπάτες!!

      Το Φράγμα Αχυρών ήταν ένα κακόγουστο σήριαλ  με ατάλαντους “ηθοποιούς” που επαναλάμβαναν κατά καιρούς τα ίδια επεισόδια, σ’ ένα ακροατήριο απογοητευμένο και εσχάτως θυμωμένο.

          Ήταν εξ αρχής ένα αμφιλεγόμενο έργο, που ως φαίνεται εν τέλει, ο σχεδιασμός  άρδευσης,  είτε έγινε στο πόδι και με αβάσταχτη προχειρότητα (αυτό αποδεικνύεται άλλωστε εξόφθαλμα από το παρανοϊκό της υπόθεσης που θέλει το νερό… ν’ ανηφορίζει με αντλιοστάσια, για να καλύψη ΜΟΝΟ τις ανάγκες της Τρύφου και μέρος της Κατούνας (περιοχή Λόγγος) και κατά συνέπεια θα έχει δυσβάστακτο οικονομικό κόστος για τους ανθρώπους, ενώ θα μπορούσε με φυσική ροή και μηδενικό κόστος, να ποτίζεται ο παραγωγικός κάμπος των χωριών της ενδοχώρας…), είτε ο σχεδιασμός άλλαξε από ταχυδακτυλουργικά χέρια για αυτονόητους λόγους και συμφέροντα!

        Ποιος θα κοιτάξει κατάματα και θα εξηγήσει στους Κωνωπινιώτες, γιατί  δεν συμπεριλήφθηκε στον σχεδιασμό η μεγάλη υδατοδεξαμενή της Κωνωπίνας, που βρίσκεται ανατολικά του χωριού, συνολικού εμβαδού 4,5 στρεμμάτων και χωριτικότητος 17,5 χιλ. κυβικών μέτρων νερού από το σχεδιασμό ;

        Μία παράμετρος του έργου που θα μπορούσε με μηδαμινό  κόστος, συγκριτικά με το υλοποιήσιμο, να καλύψει τις ανάγκες μεγάλου μέρους παραγωγικών εκτάσεων του βορειοανατολικού τμήματος της Κωνωπίνας, μιας και τροφοδοτείται   ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΈΝΑ ΜΕ  ΦΥΣΙΚΗ  ΡΟΗ από το φράγμα, η απόσταση από τον αγωγό του έργου είναι μικρότερη των 2.000 μέτρων και ο αγωγός  τροφοδοσίας  δεν θα εμπλέκετο με αναδασμούς και απαλλοτριώσεις  

       Από αμέλεια  ή συνειδητά προσπεράστηκε με μαεστρία και εξαιρέθηκε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα του χωριού μας  και δεν  συμπεριλήφθηκε στον σχεδιασμό η σύγχρονη υδατοδεξαμενή  μας;  

Είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν οι αρμόδιοι…

      Το τραγελαφικό της υπόθεσης γιά την Κωνωπίνα  είναι ότι, και κατά την β΄ φάση του έργου, όταν και εφόσον κλπ…..δηλ “Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι” , που λέει και η παροιμία…. ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ  άρδευση  για το χωριό μας.

      Η εφημερίδα μας έχει ασχοληθεί κατ’ επανάληψη, ως όφειλε άλλωστε, με το θέμα, αναδεικνύοντά το, ως μείζον ζήτημα για την περιοχή της ενδοχώρας του Ξηρομέρου.

       Δεν αισθανόμαστε δικαιωμένοι από τις εξελίξεις που επαλήθευσαν τις ανησυχίες μας και τα γραφόμενά μας. Απεναντίας αισθανόμαστε όπως και όλοι οι συμπατριώτες μας, απογοητευμένοι και προδομένοι από όλους αυτούς που είχαν την ευθύνη της γενικότερης διαχείρισης  του έργου.

Πηγή: «Τα Νέα της Κωνωπίνας» τεύχος 68