Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Τα θλιμμένα μας Χριστούγεννα και οι “ασύμμετρες απειλές” !

To παρόν άρθρο το ανασύραμε από το αρχείο  μας, (δημοσιεύτηκε πέρυσι στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ της Κωνωπίνας) και είναι δυστυχώς έντονα επίκαιρο ακόμη! Αξίζει να το διαβάσετε ..
      Αναμφίβολα τα  φετινά Χριστούγεννα ήταν τα πιο μελαγχολικά και τα πιο θλιμμένα των τελευταίων δεκαετιών, για εκατομμύρια συμπατριωτών μας....


    Παρατηρώντας και συγκρίνοντας τις Άγιες αυτές μέρες, με Χριστούγεννα περασμένων ετών, διαπιστώνει κανείς, κυρίως στις μεγαλουπόλεις και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα το έλλειμμα της γιορταστικής ατμόσφαιρας!
      Ελάχιστα σπίτια στολίστηκαν με τις χριστουγεννιάτικές γιρλάντες και τα ποικιλόχρωμα λαμπιόνια, γιατί δεν υπήρχε η διάθεση από τους συνανθρώπους μας .
       Λίγοι ήταν οι Δήμαρχοι του Λεκανοπεδίου (και προς τιμή τους), που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ημερών και στόλισαν επίκαιρα σημεία της πόλης τους, (κεντρικές πλατείες, δρόμους κλπ) φτιάχνοντας εν μέρει εορταστική ατμόσφαιρα.

   Φέτος, δεν ήρθαν οι τρεις μάγοι με τα δώρα, γιατί φαίνεται ότι το άστρο της Βηθλεέμ  δεν ήταν τόσο φωτεινό και χάσανε τον δρόμο !
        Όμως, αντ’ αυτών, ήλθαν οι τρεις άνθρωποι της τρόικα, με το Μνημόνιο ανά χείρας, σκορπίζοντας τον τρόμο και σπέρνοντας τον πανικό, σ’ ολόκληρη σχεδόν την Ελληνική κοινωνία.
      Ακόμη και τον Αϊ Βασίλη φοβίσανε οι αθεόφοβοι…αναγκάζοντάς τον, να αλλάξει πορεία παρακάμπτοντας την πατρίδα μας.

    Κλειστά μαγαζιά με πένθιμες λεζάντες «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» και «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» στις κλειστές προσόψεις. Ανοιχτά μαγαζιά με λιγοστούς ή καθόλου πελάτες που μετράνε μέρες πριν το οριστικό λουκέτο.
    Μικρομεσαίοι επαγγελματίες σε απόγνωση και εργαζόμενοι στην λαιμητόμο.
         Στρατιά ολόκληρη, οι άνεργοι και οι απολυμένοι. Χωρίς δώρο οι συνταξιούχοι και οι υπάλληλοι, με μεγάλες περικοπές στις αποδοχές και την αγωνία της απόλυσης οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.…και η  ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων να γιγαντώνεται.

      Είναι η πρώτη φορά, που μεταπολιτευτικά το κλίμα κατήφειας και στενοχώριας, ελέω της οικονομικής δυσπραγίας, έχει απλωθεί πάνω από τη χώρα μας, σαν ένα μαύρο σύννεφο που δεν μας επιτρέπει να ανασάνουμε.
       Ο κόσμος παρακολουθεί απελπισμένος και πεπεισμένος ότι, έρχονται τα χειρότερα. Ένας κακός χρόνος φεύγει και ένας χειρότερος φαίνεται να έρχεται.
      Βλέπει απέναντί του πολιτικές ηγεσίες που μετατοπίζουν τις ευθύνες τους στην πλάτη του, ζητώντας του μάλιστα «να πληρώσει αδρά το μάρμαρο»…

     Πυκνώνει η αμφισβήτηση και οι πολίτες δεν βλέπουν προοπτική. Δεν φαίνεται φως στο τούνελ, δεν υπάρχουν φωνές που να ξεχωρίζουν, να δημιουργούν ελπίδα, να δείχνουν ότι ξέρουν τι κάνουν και ότι θέλουν να αντιμετωπίσουν την κρίση.
      Αισθάνονται ότι η Χώρα μας και οι ίδιοι, είναι εγκλωβισμένοι και δέχονται “ασύμμετρες απειλές”, που εκπορεύονται από εξωγενείς παράγοντες.

        Το  Μνημόνιο στήριξης και η “απάνθρωπη” δανειακή σύμβαση που επέβαλε η τρόϊκα στην Πατρίδα μας, άρχισαν ήδη να  διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό της  Χώρα μας, να υποβαθμίζουν το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων με τη πτώχευση χιλιάδων οικογενειών και επιχειρήσεων και να δρομολογούν επικίνδυνες κοινωνικές εκρήξεις, που πιθανόν θα μας οδηγήσουν σε νέες περιπέτειες.
      Οι αμφίδρομες, ανερμάτιστες και λανθασμένες πολιτικές, ανίκανων πολιτικών των τελευταίων 30 ετών ρίξανε την κοινωνία μας στο καναβάτσο, φέρνοντας τη χώρα μας πάλι στη 10ετία του 1960, χωρίς μέλλον για τα παιδιά μας, που αναζητούν εναγωνίως ως μετανάστες εργασία σε άλλες χώρες.
       Είναι κοινή διαπίστωση πλέον, ότι εισήλθαμε για τα καλά στον φαύλο κύκλο  της αβεβαιότητας, με φόντο την κρίση δανεισμού της χώρας μας, κατασκευασμένη από οικονομικούς τρομοκράτες όπως λένε πολλοί,  που  κάμπτει βάναυσα τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις και τεχνηέντως αποδομή με μαεστρία την εθνική ανεξαρτησία της Πατρίδας μας.
        Ας ευχηθούμε ο νέος χρόνος που θα ανατείλει να είναι ευλογημένος και να γίνει η απαρχή μιας νέας εποχής, λυτρώνοντας την πολύπαθη  Πατρίδα μας από την οικονομική δοκιμασία, την κοινωνική καταστροφή και την εθνική ταπείνωση και υποταγή στη νέα τάξη πραγμάτων!  

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ της Κωνωπίνας” φύλο 62)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο