Περιοδικό: «Ελληνική Νομαρχία», διμηνιαία έκδοση της ένωσης νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων Ελλάδας ( Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2010).
Άρθρο του νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας θύμιου Σώκου
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού είναι ένα ξεχωριστό, ιδιαίτερα ευαίσθητο και διαχρονικά μεταβαλλόμενο περιβαλλοντικό οικοσύστημα. Εξακολουθεί - παρ’ όλες τις σε βάρος της ανθρωπογενείς παρεμβάσεις - να είναι η μεγαλύτερη ενιαία λιμνοθάλασσα της χώρας, αφού καταλαμβάνει χώρο 140 χιλ. στρεμμάτων.
Αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου συμπλέγματος υγροτόπων έκτασης 220 χιλ. στρεμμάτων και καθορίζεται τόσο στο επίπεδο των γεωγραφικών της ορίων όσο και σε αυτό της ίδιας της ύπαρξης της από τους δυο ποταμούς, τον Αχελώο και τον Εύηνο.
Η ύπαρξη και η δυναμική φυσική λειτουργία των δυο αυτών ποταμών, διαμόρφωσαν στο πέρασμα των αιώνων ολάκερη τη μορφολογία της περιοχής, ιδιαίτερα πριν κατασκευαστούν τα φράγματα και περιοριστεί ο όγκος των νερών τους.
Με τις συνεχείς προσχώσεις πρόσθεταν καινούργια γη και με τις μεγάλες ποσότητες νερού και φερτών υλών που «κατέβαζαν» όλο το χρόνο, κάθε χρόνο, αποτέλεσαν τους γεννήτορες ενός μοναδικού περιβαλλοντικού συστήματος που απαρτίζεται από νησίδες, λουρονησίδες, αλυκές, λασποτόπια, αλμυρόβαλτους, λιβάδια Ποσειδωνίας βλάστησης, καθώς και από μικρούς παραποτάμιους και παραλιμνίους βιότοπους.
Σε αυτό τον οικολογικό παράδεισο όπου εξακολουθεί η αστείρευτη φυσική διαπάλη του γλυκού νερού των δυο ποταμών μ’ εκείνο του αρμυρού της θάλασσας, έχουν εγκατασταθεί σπάνιες και δυσεύρετες φυτικές και ζωικές κοινωνίες σημαντικής βιοποικιλότητας.
Κοινωνίες φυσικής αρμονίας, οι οποίες συναποτελούνται από μοναδικά είδη χλωρίδας και ορνιθοπανίδας.
Στον ευρύτερο φυσικό ορίζοντα της λιμνοθάλασσας, των δυο Δέλτα των ποταμών του Αχελώου και του Ευήνου και των γύρω βουνών, έχουν ήδη παρατηρηθεί περισσότερα από 280 είδη πουλιών, ενώ στα εναπομείναντα φυσικά της λιβάδια συναντώνται 52 είδη ψαριών, εκ των οποίων οι μελέτες φανερώνουν πως μόνιμα ζουν εδώ περίπου οκτώ.
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού αποτέλεσε όμως και τον καθοριστικό παράγοντα εξέλιξης του ιδίου του ανθρώπινου παράγοντα και των κοινωνιών που συγκρότησε στην ευρύτερη περιοχή.
Δίχως την «Περικαλλέα λίμνη» του Ομήρου δεν θα ήταν υπαρκτή η ξεχωριστή φυσιογνωμία των δυο πόλεων με τη σημαντική ιστορική διαδρομή, του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού.
Δεν θα υπήρχε ούτε όμως αυτός ό ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου που συναντά κανείς ανά τους αιώνες στις παρυφές της λίμνης.
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού, η «λίμνη των πόθων», των καημών και των στεναγμών, ο τόπος της πλούσιας καλλιτεχνικής έμπνευσης, του Παλαμά, του Δροσίνη, του Τραυλαντώνη, του Μαλακάση, του Βλαχογιάννη, του Γκόρπα, του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, της Βάσως Κατράκη και τόσων άλλων γνωστών αλλά και αφανών ανθρώπων του πνεύματος και της πολιτιστικής δημιουργίας, εξακολουθεί να είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας ζωής στην περιοχή.
Η ίδια όμως η ύπαρξή της τίθεται υπό αμφισβήτηση και περιορίζεται δραστικά όσο θα συνεχίζονται, παρ’ όλες τις διεθνείς συμβάσεις προστασίας της, τα φαραωνικού τύπου έργα περιορισμού των νερών του Εύηνου και του Αχελώου από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις.
Άρθρο του νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας θύμιου Σώκου
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού είναι ένα ξεχωριστό, ιδιαίτερα ευαίσθητο και διαχρονικά μεταβαλλόμενο περιβαλλοντικό οικοσύστημα. Εξακολουθεί - παρ’ όλες τις σε βάρος της ανθρωπογενείς παρεμβάσεις - να είναι η μεγαλύτερη ενιαία λιμνοθάλασσα της χώρας, αφού καταλαμβάνει χώρο 140 χιλ. στρεμμάτων.
Αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου συμπλέγματος υγροτόπων έκτασης 220 χιλ. στρεμμάτων και καθορίζεται τόσο στο επίπεδο των γεωγραφικών της ορίων όσο και σε αυτό της ίδιας της ύπαρξης της από τους δυο ποταμούς, τον Αχελώο και τον Εύηνο.
Η ύπαρξη και η δυναμική φυσική λειτουργία των δυο αυτών ποταμών, διαμόρφωσαν στο πέρασμα των αιώνων ολάκερη τη μορφολογία της περιοχής, ιδιαίτερα πριν κατασκευαστούν τα φράγματα και περιοριστεί ο όγκος των νερών τους.
Με τις συνεχείς προσχώσεις πρόσθεταν καινούργια γη και με τις μεγάλες ποσότητες νερού και φερτών υλών που «κατέβαζαν» όλο το χρόνο, κάθε χρόνο, αποτέλεσαν τους γεννήτορες ενός μοναδικού περιβαλλοντικού συστήματος που απαρτίζεται από νησίδες, λουρονησίδες, αλυκές, λασποτόπια, αλμυρόβαλτους, λιβάδια Ποσειδωνίας βλάστησης, καθώς και από μικρούς παραποτάμιους και παραλιμνίους βιότοπους.
Σε αυτό τον οικολογικό παράδεισο όπου εξακολουθεί η αστείρευτη φυσική διαπάλη του γλυκού νερού των δυο ποταμών μ’ εκείνο του αρμυρού της θάλασσας, έχουν εγκατασταθεί σπάνιες και δυσεύρετες φυτικές και ζωικές κοινωνίες σημαντικής βιοποικιλότητας.
Κοινωνίες φυσικής αρμονίας, οι οποίες συναποτελούνται από μοναδικά είδη χλωρίδας και ορνιθοπανίδας.
Στον ευρύτερο φυσικό ορίζοντα της λιμνοθάλασσας, των δυο Δέλτα των ποταμών του Αχελώου και του Ευήνου και των γύρω βουνών, έχουν ήδη παρατηρηθεί περισσότερα από 280 είδη πουλιών, ενώ στα εναπομείναντα φυσικά της λιβάδια συναντώνται 52 είδη ψαριών, εκ των οποίων οι μελέτες φανερώνουν πως μόνιμα ζουν εδώ περίπου οκτώ.
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού αποτέλεσε όμως και τον καθοριστικό παράγοντα εξέλιξης του ιδίου του ανθρώπινου παράγοντα και των κοινωνιών που συγκρότησε στην ευρύτερη περιοχή.
Δίχως την «Περικαλλέα λίμνη» του Ομήρου δεν θα ήταν υπαρκτή η ξεχωριστή φυσιογνωμία των δυο πόλεων με τη σημαντική ιστορική διαδρομή, του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού.
Δεν θα υπήρχε ούτε όμως αυτός ό ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου που συναντά κανείς ανά τους αιώνες στις παρυφές της λίμνης.
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου – Αιτωλικού, η «λίμνη των πόθων», των καημών και των στεναγμών, ο τόπος της πλούσιας καλλιτεχνικής έμπνευσης, του Παλαμά, του Δροσίνη, του Τραυλαντώνη, του Μαλακάση, του Βλαχογιάννη, του Γκόρπα, του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, της Βάσως Κατράκη και τόσων άλλων γνωστών αλλά και αφανών ανθρώπων του πνεύματος και της πολιτιστικής δημιουργίας, εξακολουθεί να είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας ζωής στην περιοχή.
Η ίδια όμως η ύπαρξή της τίθεται υπό αμφισβήτηση και περιορίζεται δραστικά όσο θα συνεχίζονται, παρ’ όλες τις διεθνείς συμβάσεις προστασίας της, τα φαραωνικού τύπου έργα περιορισμού των νερών του Εύηνου και του Αχελώου από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο