Ποίηση: Μαχαίρια και Σφαγεία, του Άρη Μπιτσώρη.

(Ο Γυμνασιάρχης Άρης Μπιτσώρης μας έστειλε από τη Θεσσαλονίκη ένα υπέροχο σατυρικό ποίημα πολύ επίκαιρο που έχει σχέση με τα δημοτικά δρώμενα).

Μαχαίρια και Σφαγεία
του Άρη Μπιτσώρη

Στη Πυθαγόρεια ακτή
βγήκανε τα μαχαίρια,
όχι που θα καθόντουσαν
με σταυρωμένα χέρια.

Τα πιο κατάλληλα όργανα
γι’ αυτή την ιστορία,
αφού ο καβγάς που γίνεται
είναι για τα σφαγεία.

Πέντ’ έξι χρόνια κράτησε
αυτή η λυκοφιλία,
που ο νυν στον τέως έριχνε
σάλιο με την αντλία.

Σαν πλησιάζει τ’ «άρμεγμα»
-μαντρί δεν είναι η κάλπη;-
τα σάλια παραχώρησαν
τη θέση τους στη λάσπη.

Σε λάσπες, βούρκους ή βουνιές
κι αν κυλιστούν κι οι δυο τους,
να’ ν’ το κοπάδι στο μαντρί
αυτό έχουν για σκοπό τους.

Συμφέρον τους η των αμνών
σιωπή και απραγία,
γιατ’ όσο υπάρχουν πρόβατα
θα υπάρχουν και σφαγεία.
25-5-2009