Είχα απ’ το καλοκαίρι να κατέβω στο
Αγγελόκαστρο. Μέρες πανηγυριού ήτανε και με εξέπληξε η ανθρώπινη ουρά έξω απ’
το χασάπικο του Νίκου. Ποια κρίση είπα μέσα μου, ετούτοι πρέπει να’ ναι όλοι
ματσωμένοι. Και να οι σακούλες με τα κρέατα, και τα τελάρα οι μπίρες απέναντι
από του Αλεξάκη το Μινι Μάρκετ.
«Μηδένα όμως προ του τέλους μακάριζε» που
είπε κι ο σοφός. Τρείς μήνες ακριβώς περάσανε από τότε, και εδώ σ’ αυτόν τον
Άγιο τόπο, τώρα βλέπω άλλα πράγματα. Η κρίση χτύπησε κι εδώ. Εκτός από τους
αστούς που ρήμαξε τελείως, τώρα ανηλεώς χτυπάει και τους αγρότες. Πάνε οι
εποχές με τις επιδοτήσεις και τα πλασματικά που γέμιζαν τα τραπέζια των
καφενείων στα χωριά μας. Τώρα ούτε για καφέ. Είναι λογικό λοιπόν να
καταφέρονται κι αυτοί εναντίον του πολιτικού συστήματος που μας έχει φέρει σ’
αυτά τα χάλια, και κάτι τέτοιο θα το περίμενε κάποιος με δύο γραμμάρια μυαλό..............