Βαρύ πένθος προκαλεί στο Ξηρόμερο και ειδικά στις κοινωνίες του Αστακού και των Φυτειών, η είδηση του θανάτου της εκπαιδευτικού Αγνής Καϋμενάκη σε ηλικία 64 ετών.....
Η δασκάλα στο επάγγελμα εκλιπούσα, εργάζονταν πριν συνταξιοδοτηθεί στην Αθήνα, κατάγονταν από τον Αστακό, ήταν σύζυγος του Βασίλη Παληγεώργου, επίσης δασκάλου από τις Φυτείες και μαζί είχαν αποκτήσει δυο γιους.
Συγκινεί η ανάρτηση του Γιώργου Παληγεώργου, που έκανε γνωστή την θλιβερή είδηση μέσω διαδικτύου:
«Η αγαπημένη μας Αγνή έφυγε ξαφνικά και μας άφησε…
Η Αγνή Καϋμενάκη ένα ζεστό και γλυκύτατο πλάσμα, γεμάτο καρδιά, έσβησε πολύ νωρίς κι απότομα, παραμονή των Χριστουγέννων, αφήνοντάς μας μεσ’ την οδύνη και τα βουβά γιατί;
Η Αγνή, από μικρή, αντιμετώπισε την ορφάνια που όχι μόνο δεν την έκαμψε, αλλά με ρεαλισμό κι ανθρώπινες αξίες, ενίσχυσε την όρεξή της για ζωή. Δασκάλα στο επάγγελμα, μοίραζε ακατάπαυστα την αστείρευτη αγάπη της σε όλους μας. Αυτό το ένιωσαν όσοι τη γνώρισαν στους κοινωνικούς και επαγγελματικούς της χώρους, καθώς και στον Αστακό όπου η γενέτειρά της και στις Φυτείες, όπου το χωριό που κατάγεται ο σύζυγός της Βασίλης Ε. Παληγεώργος, επίσης δάσκαλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε απέραντη οδύνη, αφιερωμένο στην πολυαγαπημένη μου φιλενάδα, την Αγνούλα, που "κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή γιόρταζε άλλη μια ανάσα, άλλη μια λέξη, άλλο ένα βήμα...", αλλά έφυγε ξαφνικά και τόσο άδικα, αφήνοντας μας για παρηγοριά την πολύτιμη ανάμνηση της γλυκιάς της παρουσίας και της αστείρευτης αγάπης της για τους ανθρώπους και τη ζωή.
(Από το βιβλίο μου ΒΑΓΟΝΙΑ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ):
Κάθε μέρα γιορτή
Τ’ όνομά της, όμορφο και ασυνήθιστο, χάνεται μέσα στο βαρυφορτωμένο εορτολόγιο. Δύσκολο να προσέξεις κι εύκολο να ξεχάσεις την ονομαστική της γιορτή. Αν είχε facebook, οι διαδικτυακοί τουλάχιστον «φίλοι» της δεν θα λάθευαν ποτέ. Αλλά απορρίπτει αυτού του είδους τις διαπροσωπικές σχέσεις. Έτσι, τα λάθη είναι αναμενόμενα.
Φέτος, καθώς ξεφύλλιζα το ημερολόγιο, εντόπισα τυχαία τη γιορτή της και της έδωσα τις ευχές μου στη σωστή μέρα. Μια άλλη φίλη της όμως, που κακώς εμπιστεύτηκε τη μνήμη της, της ευχήθηκε τα «Χρόνια Πολλά» σε άσχετη ημερομηνία. Καλοδέχτηκε και τις δικές της ευχές χωρίς να της επισημάνει το λάθος, σαν να ήταν πράγματι η μέρα της γιορτής της. Όχι μόνον απ’ την έμφυτη ευγένεια και καλοσύνη της. Στον προθάλαμο της τρίτης ηλικίας, με την αρρώστια και τον θάνατο να χτυπούν προσφιλή της πρόσωπα και να πολιορκούν και την ίδια, οι ευχές για υγεία και μακροζωία, όποτε κι αν ειπωθούν, είναι ευπρόσδεκτες και μακάρι να βγουν αληθινές.
Το έχει φιλοσοφήσει, μου είπε. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή έχει γιορτή. Γιορτάζει άλλη μια ανάσα, άλλη μια λέξη, άλλο ένα βήμα... Τι να την κάνει μια μόνο μέρα τον χρόνο, κι αυτή κρυμμένη στο ημερολόγιο.
ΛΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ
Καλό παράδεισο στη γειτονιά των αγγέλων, θα μας λείπει το χαμόγελο σου όταν σε συναντούσαμε το καλοκαίρι.
ΑπάντησηΔιαγραφή