Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Στον .. «Άσπρο» και στο χιονισμένο Σακαρέτσι… (βίντεο)


Καθώς, αφήνοντας πίσω μας τον Εμπεσό κι’ ακολουθώντας τον δρόμο για το Περδικάκι, μέσα από τον μεγάλο αυχένα, το χιόνι , έκανε  αισθητή την παρουσία του στις κορφές και στις πλαγιές και των δύο βουνών, του Μητσελιού και της Καλάνας…
Ξεχωριστά, κατάφορτη από τον λευκό επισκέπτη, η Καλάνα, από την απότομη αλλά και πανέμορφη κορφή , σ’ όλη την ελατοσκέπαστη πλαγιά της κι’ ως τα ”ριζωματά” της…
Και στο βαθύπεδο , με τις στάνες , ένας ολόασπρος τάπητας σε προκαλούσε να πατήσεις

πάνω του αλλά, οι δυσκολίες των χωμάτινων δρόμων , απέτρεπαν την σκέψη….
Περάσαμε και το ..”ανάποδο νερό” και μετά, στο διάσελο, τα μάτια δεν χόρταιναν ..ομορφιά!!!!
Από τα΄ πόδια μας ξεκινάει η μεγάλη ..”σάρα” που φτάνει ως τα νερά του Αχελώου.
Μπροστά μας, στο βάθος του ορίζοντα τα καταχιονισμένα βουνά των Αγράφων και δεξιά μας όλο το μαγικό πλάτος και μήκος της λίμνης ως την γέφυρα της Τατάρνας και πιο μέσα ως τον Άι Γιώργη
Το βουητό του.. ”πουλιού” , που επέστρεφε από το εναέριο σουλάτσο του , μας επανέφερε στην πραγματικότητα…
Άντε , ελάχιστα χιλιόμετρα και το Περδικάκι, το παλιό Σακαρέτσι, το κεφαλοχώρι του ορεινότατου Βάλτου , μια από τις μεγάλες κοιτίδες της περήφανης ράτσας των Σαρακατσάνων μας άνοιγε την φιλόξενη αγκαλιά του με τις αυλές του γεμάτες, ακόμα, χιόνι…
Στον κοντινό ορίζοντα κυριαρχεί το πίσω μέρος της κορυφής του Μητσελιού τίγκα στο χιόνι που φτάνει ως τον μεγάλο ελατειά στις παρυφές του χωριού…
Και ως επιστέγασμα, μια στάση στου Χρήστου…
Η θαλπωρή της ξυλόσομπας, η ζεστή, φιλόξενη και καλοδεκτική καρδιά του Χρήστου Ζάγκα και της οικογένειάς του, ολοκληρώνουν με το παραπάνω την ευχάριστη βόλτα.
Πλούσια και εκλεκτά εδέσματα παρασκευασμένα με ντόπια αγνά υλικά που προσφέρει η κουζίνα του.
Το μεγαλύτερο μέρος του μαγαζιού, ”πιασμένο” από πολυάριθμη ομάδα εκδρομέων, τακτικών πελατών του, από μακριά…
Ε, για να έρχονται από τόσο μακριά… ασφαλώς και κάτι θα ξέρουν…

e-maistros.gr









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο