Το γνωστό ανέκδοτο με το μεγαλοκύριο που τσίμπησε μια μικρή. Τη πάει σε ένα κοσμηματοπωλείο και της λέει να διαλέξει ότι θέλει. Η μικρή διαλέγει ένα δακτυλίδι. Αυτός της προτείνει ένα πανάκριβο κολιέ και η μικρή μένει έκπληκτη.
Αυτός δίνει τη πιστωτική κάρτα στον υπάλληλο του κοσμηματοπωλείο ο οποίος προσπαθεί να δεί το υπόλοιπό της. Δεν τα καταφέρνει και επειδή είναι Σάββατο βράδυ, ο κύριος αφήνει τη πιστωτική του στον υπάλληλο και του λέει ότι τη Δευτέρα όταν ανοίξουν οι Τράπεζες και επαληθεύσει το υπόλοιπο να φέρει το πανάκριβο κολιέ στο ξενοδοχείο Τάδε.
Τη Δευτέρα το πρωί και μετά από ένα εξαντλητικό εικοσιτετράωρο, κτυπά η πόρτα του δωματίου στο ξενοδοχείο. Είναι ο υπάλληλος του κοσμηματοπωλείου, ο οποίος ενημερώνει τον κύριο ότι η κάρτα του δεν έχει υπόλοιπο.
Η απάντηση του κυρίου είναι: Άστο, δεν πειράζει, εγώ γ@@@σα τώρα......
Αυτό το ανέκδοτο μοιάζει αρκετά με τα πολλά μπλογκς που λειτούργησαν τη προεκλογική περίοδο στο δήμο Ακτίου Βόνιτσας και μετά έκλεισαν. Σωστά τα λέγανε προεκλογικά αλλά που είναι τώρα για να τα πουν;
Ας δούμε μια από αυτές τις δημοσιεύσεις:
Διαβάστε και γελάστε...
Επιτέλους ! Τελειώνουν…..αλλά…
Σε λίγο τα έργα που γινόταν στο δήμο μας τελειώνουν. Και καλλίτερη ποιότητα νερού θα έχουμε, και οι διακοπές σε όλη τη πόλη θα γίνουν παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα θα συνδεθούν και τα υπόλοιπα σπίτια με το βιολογικό, οπότε βελτιώνεται το επίπεδο ζωής μας και θα καταμεριστούν τα έξοδα λειτουργίας τους (θα γίνει μείωση των τελών;)
Παρατηρώντας όμως την αποκατάσταση των δρόμων και των πεζοδρομίων που σκάφτηκαν, διαπιστώνει ο καθένας ότι τα σαμαράκια και οι λακκούβες, όπου «αποκαταστάθηκε ο δρόμος», συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν, υποβιβάζοντας τη περιλάλητη ποιότητα ζωής του δημότη.........
Ο εργολάβος είναι υποχρεωμένος να παραδώσει τη κατάσταση που υπήρχε όταν ανέλαβε το έργο, αν όχι σε καλλίτερη. Ας το έχουν υπόψη τους οι υπεύθυνοι ότι ο εργολάβος επιζητεί το κέρδος (θεμιτό), θα πάρει τα λεφτά του και θα φύγει , πολλαπλά ικανοποιημένος.
Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να ζούμε σ’ αυτή τη πόλη. Εμείς θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια τη νύφη, αν δεν προστατέψουμε τα συμφέροντά μας. Τι κάνει η επιτροπή παραλαβής των έργων; Πότε πήρε εντολή η τεχνική υπηρεσία του δήμου να ελέγξει τη ποιότητα εκτέλεσης και παράδοσης των εργασιών; Τι θα κάνει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος που είναι προϊστάμενος των τεχνικών υπηρεσιών ; Τι σκέφτεται ο δήμαρχος; Θα αρκεστεί σε τυπικές κυρώσεις, επιτρέποντας τη διαιώνιση του προβλήματος, ή θα απαιτήσει την αποκατάσταση των δρόμων; Τι κάνουμε όλοι εμείς που θα συνεχίσουμε να ζούμε εδώ; Θα πείτε ότι, για αυτή τους την αφάνεια, δεν τους επέλεξε ο πολίτης.
Δεν είναι μίζερος ο γράφων. Μίζερη και ωχαδερφίστικη είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε. Θέληση χρειάζεται, αίσθημα ευθύνης και διάθεση για δουλειά. Το ίδιο δεν θα απαιτούσαμε αν ήταν το σπίτι μας; Η επιχείρησή μας ; Να κάνει σωστή δουλειά ο εργολάβος . . . .
Τα τσίγκινα σωβρακάκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο