Αίτημα για Ασανσέρ πεζών και ποδηλάτων στην ζεύξη Ακτίου - Πρέβεζας

           Είναι γνωστό πως η «γέφυρα» Ακτίου – Πρέβεζας, που τόσο αναμέναμε και με χαρά υποδεχθήκαμε σαν ζεύξη υπό μορφή υποθαλάσσιας διώρυγας, ανέτρεψε τις σχέσεις του απλού ατόμου, του πεζού, του ποδηλάτη, του κολυμβητή, με την ακτή απέναντι από το κέντρο της πόλης, το Άκτιο. 

       Εγώ απλά θυμάμαι τους ποδηλατικούς μας περιπάτους στη Βόνιτσα με τη μεσολάβηση της βενζινακάτου ή, κατόπιν, του φέρι-μποτ.........

         Η μετάβαση στο Άκτιο και στη Βόνιτσα γίνεται τώρα σε ανεξάρτητη και αυτόνομη βάση χάρη το αυτοκίνητο. Ταυτόχρονα όμως η τεχνολογική άνεση του αυτοκινήτου απέκλεισε κάθε άλλη φυσικότερη δυνατότητα. Λέμε «φυσικότερη» επειδή το Άκτιο βρίσκεται σε πολύ μικρή φυσική απόσταση από την πόλη και σε άμεση οπτική επαφή.

            Πώς είναι δυνατόν να πεταχτεί κάποιος απέναντι, με τα πόδια ή με ποδήλατο, διανύοντας την αστεία αυτή απόσταση που είναι τα εφτακόσια μέτρα που χωρίζουν τις δύο ακτές; 

     

      Η απάντησή μας είναι πως μπορεί να μελετηθεί, να κατασκευαστεί και να χρησιμοποιείται ένα σύστημα από δύο ανελκυστήρες, που να εξυπηρετεί πεζούς και ποδηλάτες. 

     Ο ένας ανελκυστήρας θα βρίσκεται στην πρεβεζάνικη παραλία, έξω από τις καφετέριες και ο άλλος στο Άκτιο σε σημείο που θα πρέπει να τύχει σχετικής περιποίησης και αξιοποίησης. Άλλωστε το γεγονός πως το σημείο αυτό θα είναι το «απέναντι» της βόλτας και της παραλίας ενδέχεται να το μετατρέψει σε φυσική συνέχειά τους.

       Είναι λυπηρό που δεν προβλέφθηκε εξ αρχής σύστημα ανελκυστήρων. Η κατασκευαστική λογική κάνει τα τεχνικά έργα συνέχεια της αυτοκίνησης. 

    Τα «ολοκληρώνει» στο σύστημα της αυτοκινητοβιομηχανίας και της πετρελαϊκής ενέργειας αποκλείοντας τις άλλες χρήσεις. Τέτοια «άλλη» χρήση θα ήταν η πρόβλεψη σιδηροδρομικής υποδομής. Αν, μάλιστα, θυμάμαι καλά, ο τότε βουλευτής μας φίλος Σπύρος Κατηνιώτης είχε το θάρρος να το επισημάνει. Έθεσε όμως, όπως μου έλεγε, «εαυτόν εκτός γραμμής».

        Τέτοια έργα υπάρχουν σε πολλές πόλεις του κόσμου και μάλιστα εκεί όπου η φυσικογεωγραφική δομή, με λόφους και ποτάμια, αποκλείει την κίνηση του πεζού και του ποδηλάτη. Και μάλιστα τα έργα αυτά είναι ολοκληρωμένα στη δημόσια συγκοινωνία. Μπορώ να αναφέρω εδώ το ασανσέρ που ενώνει τα δύο επίπεδα ενός από τους λόφους της Γένοβας (ίσως υπάρχουν και άλλα) στους πρόποδες και στην κορυφή, όπου ο πεζός μετακινείται με λεωφορείο και συνεχίζει στο ασανσέρ, που είναι στο εσωτερικού του λόφου, με το ίδιο εισιτήριο. Κάτω από τον Τάμεση του Λονδίνου υπάρχει μια σήραγγα πεζών που συνδέει Γκρήνουιτς-Λονδίνο. Την έχω περπατήσει.

     

        Με την ευκαιρία της ποδηλατοπορείας της 19ης Μαΐου 2013, τα ασανσέρ πεζών ποδηλάτων πρέπει να αποτελέσουν αίτημα. Να μη μείνουμε στην κυριακάτικη βόλτα μόνο. Θα βρούμε δουλειά και στους γραφιτάκηδες, που θα ζωγραφίζουν στα τοιχώματα. Θα κάνουν ένα διαγωνισμό πρωτοτυπίας και ομορφιάς, όπως πάντα τα παιδιά. Taggers of the World Unite! Η ζεύξη σας ανήκει…

 Γιάννης Ρέντζος

Πηγή: http://www.preveza-info.gr/