Βιβλιοκρισίες για το βιβλίο του Μουντούρη Ανδρέα «ΕΒΡΟΣ 1974»

(Από τον ΛΕΥΤΕΡΗ Β. ΤΖΟΚΑ Πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, για το νέο βιβλίο του συνεργάτη μας ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥΝΤΟΥΡΗ με τίτλο “EΒΡΟΣ 1974”.)

         Το διήγημα «ΈΒΡΟΣ 1974»  κι άλλες δημοσιεύσεις, ο τ. εφοριακός της Δ.Ο.Υ. Αγρινίου και πνευματικός εργάτης κ. Ανδρέας Γεωργίου Μουντούρης, συμπεριέλαβε στο βιβλίο που κυκλοφόρησε στον τόπο του (Αγρίνιο) το 2012, απ’ τις εκδόσεις ΠΑΣΧΕΝΤΗ. 

    Είναι σε μεγάλο σχήμα 8^ον έχει λευκό εξώφυλλο με δύο φωτογραφίες να χορεύουν (επάνω) αξιωματικοί Στρατού και κάτω φρουρός-τσολιάς στη Γέφυρα του Έβρου, στην Ακριτική Θράκη. Αφιερώνει το έργο του ο συγγραφέας στη γυναίκα του Γεωργία, «που με υπομονή κι αγάπη τον ανέχεται περίπου σαράντα χρόνια».....

  

       Ακολουθεί το σύντομο βιογραφικό σημείωμά του με φωτογραφία. Ο Πρόλογος γραμμένος απ’ τον  ίδιο έχει ζουμερό κείμενο χωρίς καμιά άλλη φωτογραφία. Απόψεις, μνήμες και καταγραφές στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο της περιοχής του είναι όλα τα κείμενα. Γραμμένα με μεράκι, αγάπη για τον τόπο του και ξεχωριστή ευαισθησία.

      Είδαμε τις πολιτικές και κοινωνικές θέσεις του, πολιτιστικές μ’ αξιώσεις θεμελίωσης κι εφαρμογής. Ο συγγραφέας είναι ένας στοχαστής και μαχητής, ασυμβίβαστος όπως διαφαίνεται μέσα απ’ τη γραφή του και εδραιώνει τα συμπεράσματά του, με γλαφυρό κι εποικοδομητικό λόγο για να κινήσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας μας. Το έργο έχει διακόσιες (200) σελίδες. Αναδεικνύει τις αξίες στη ζωή ο συγγραφέας (γνωσιολογικές, ηθικές,  πολιτικές και κοινωνικές) για να ανέρχονται οι πολύ σκληρά δοκιμαζόμενοι άνθρωποι.

       Καυτηριάζει τα κακώς κείμενα και θεμελιώνει τον πολιτισμό. Διατυπώνονται δε όλα αυτά με πρωτότυπο εκφραστικό τρόπο που μας συγκλονίζουν.  Είναι ένας καλλιεργημένος συγγραφέας που έχει συμπυκνωμένο λόγο με υψηλές έννοιες, γεμάτες από δύναμη και ομορφιά.    Μας εκπλήσσει η αρτιότητά του ! ….. “ 

                           

ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ 

 (Για το καινούργιο βιβλίο του Ανδρέα Μουντούρη «ΕΒΡΟΣ 1974» από την πρεσβυτέρα και τ. Σχολική Σύμβουλο κ. Καλλιόπη Μπανάκα-Σαλάππα)

      Μεγάλωσες Ανδρέα, ζεις τη νεανική σου ζωή εξωραϊσμένη. Θέλησες να τη μοιραστείς μαζί μας γι’ αυτό έγραψες, για να αλαφρώσει η ευαίσθητη καρδιά σου.

        Κι όπως εσύ έγραφες ξαναζούσες, κι εμείς διαβάζοντας το βιβλίο σου ζούμε αυτά που εσύ έζησες, ξαναθυμόμαστε, κι ονειρευόμαστε και δακρύζουμε και μαθαίνουμε και στοχαζόμαστε. Κάνουμε τον περίπατό μας στον Έβρο, στο νησί, στην Κόρινθο, στο Αγρίνιο, στο χωριό σου  το Ζευγαράκι.

        Το βιβλίο σου, έργο με αρκετά αυτοβιογραφικά  στοιχεία στο χρονικό μιας ιστορικής περιόδου, αποτελεί  συγχρόνως εξομολόγηση ενός ανθρώπου που αισθάνεται την ανάγκη να βγάλει  από μέσα του τις ταλαιπωρίες του και την ακοίμητη ανησυχία της ψυχής, όπου υποστηρίζει για το πώς πρέπει και με ποιές αρχές πρέπει να ζουν οι άνθρωποι.

       Το έργο σου «ΈΒΡΟΣ 1974» διαπνέεται από μια σπαρακτική ειλικρίνεια. Καταγράφεις δοκιμασίες και καλές στιγμές. Θα έπρεπε για ανθρώπους που πέρασαν στερημένα παιδικά χρόνια και τα φοιτητικά τους χρόνια δουλεύοντας  να υπάρχουν παράσημα και να καταλογίζονται ευθύνες σ’ όσους ευθύνονται γι’ αυτά. 

       Ευθύνη για τις δυσκολίες των παιδικών μας χρόνων έχει ο πόλεμος του 40, η Κατοχή, ο Εμφύλιος. Όταν εμείς γεννηθήκαμε η Ελλάδα μας προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της.

      Κι εμείς δουλέψαμε στα καπνά μόλις αρχίσαμε να περπατάμε. Κι η παιδεία μας; Δύσκολη. Με ξένα φθαρμένα βιβλία μορφωθήκαμε. Κεντίδια έφτιαχναν οι βέργες των δασκάλων στα τρυφερά μας σώματα. Διαβάζαμε σε μια γωνιά με μια λάμπα που τρεμόπαιζε ώσπου η μάνα ερχόταν και την έσβηνε για να   μη μας φύγουν τα μάτια απ’ τις κόγχες.

      Όμως τα καταφέραμε, σπουδάσαμε, δουλέψαμε και προσφέραμε. Αναγνωρίζω στη γενιά μας προτερήματα:  Το ακατάβλητο πείσμα μας, το ταλέντο μας, την ευφυΐα μας. 

       Κι εσύ τρικυμισμένος από ευγενικά πάθη κι αγωνίες όλα αυτά τα έγραψες. Μ’ ένα μυαλό από τη φύση ανήσυχο, ζωηρό και οξύ που δουλεύτηκε από μια εξαιρετική πείρα ζωής και μια πολύχρονη επαφή με ανθρώπους σπουδαίους ή απλούς τα κατέθεσες στο βιβλίο σου. 

       Η διήγησή σου έχει τη ζωηρότητα των βιωμένων στιγμών. Η Ελλάδα μετά το 1974 γυρεύει το ρυθμό της, την ισορροπία της. Ο κόσμος της βράζει από νεανικά όνειρα. Κι όλα αυτά τα γράφεις, κι αυτά που γράφεις δεν είναι παραμύθι είναι πραγματικότητα «Διδυμότειχο 20 Ιουλίου 1974». Μας δίνεις τον τόπο και το χρόνο.  

        Εσύ ένας Ρουμελιώτης γνήσιος γράφεις γεγονότα συγκεκριμένα, ζωηρά, απανωτά, τίποτα θολό όλα ξάστερα. Από την πρώτη στιγμή στο βιβλίο σου κάτι μας ελκύει, είναι ο ρυθμός, μιας προσωπικότητας εξαιρετικής, έντονης, τίμιας και ερωτικής.  

      Μπροστά στα μάτια μας περνά ένας πεζογράφος μάστορας με γερή προσωπικότητα και ύφος καθαρό σαν  τα καθάρια νερά των πηγών του Αράκυνθου. 

      Γράφεις και μέσα απ’ τα γραφόμενά σου παρουσιάζεσαι ως άνθρωπος με ανθρωπισμό πολύτιμο, γεμάτο Μακρυνιώτικες ευωδιές και αναμνήσεις.   Μας ταξιδεύεις, μας δίνεις αξίες κοινωνικές, ηθικές, πολιτικές, μας προσφέρεις γνώσεις που τις περνάς με μαεστρία μέσα στη διήγησή σου.  

        Λατρεύεις την ιδιαιτέρα μας πατρίδα την περιγράφεις, την τραγουδάς αποχαιρετάς με αγάπη τους συναδέλφους σου όταν συνταξιοδοτείσαι. Γι’ αυτό το κομμάτι που πέρασες στην Οικονομική Εφορία μόνο οι συνάδελφοι μιλάνε. Στην Ελλάδα του σήμερα όλοι μιλάνε για το χρήμα και την εύκολη ζωή, για τους φανταχτερούς ανθρώπους του κακοποιημένου θεάματος, για ηθοποιούς,   για ανθρώπους της τηλεόρασης για πολιτικούς.

          Για δασκάλους κι ανθρώπους που τίμια δούλεψαν ως δημόσιοι λειτουργοί μιλάνε συγκαταβατικά και εκ των υστέρων τους χαϊδεύουν το ασπρισμένο τους κεφάλι.

        Όμως τ’ ασπρισμένο κεφάλι δεν είναι παραγεμισμένο αλλά καλογεμισμένο και σε μια ώριμη ηλικία όπως  καλή ώρα εσύ,  «παράγει έργο». 

       Καλογραμμένο, τίμια κατάθεση ψυχής. Κύριε Ανδρέα πρέπει να γράψετε κι άλλο βιβλίο, υποσχεθείτε ότι θα το κάνετε. Αυτά τα λίγα από μένα για το «ΕΒΡΟΣ 1974». 

Με φιλική εκτίμηση.

Η Πρεσβυτέρα – τ. Σχολική Σύμβουλος. 

Καλλιόπη Μπανάκα– Σαλάππα. 

8 Αυγούστου 2012.