ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΙΣΣΑ: Παιδιά πεινάνε… Ακούει κανείς;

    Όταν διάβασα το πρώτο άρθρο για λιποθυμίες μαθητών, από ασιτία, η οργή μου ξεχείλισε!

  Ήταν η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι!
  Την επομένη, όλοι διέψευδαν, αυτή την είδηση........

   Στο τέλος της ημέρας, είχα πειστεί ότι πρόκειται για σκόπιμα προκλητική είδηση.
    Συνέχιζα να διαβάζω, με καχυποψία πλέον, σχετικά άρθρα.
Τελευταία, διάβασα στο Χiromeronews.
Σχολίαζε: Ακούει ...κανείς;
Απόρησα.... γιατί δεν σχολιάζει κανείς;
Όλοι διαβάζουν... όλοι ακούνε...
Και όλοι... το προσπερνάνε!
Όλοι αδιαφορούν, γιατί...ακόμα.. δεν είναι το δικό τους σπλάχνο, αυτό που λιποθυμάει, απο την πείνα!

    Η πείνα, είναι δυστυχώς, πραγματικότητα στην χώρα μας.
Κι όμως... ακόμα αδιαφορούμε!
Όπως αδιαφορούσαμε, για τα παιδιά της Αφρικής.
  Όταν η Ελλάδα, ζούσε μέρες ευημερίας, ποιος νοιάζονταν για την εξαθλίωση των παιδιών, της "μαύρης ηπείρου".
Ποιος ανησυχούσε πραγματικά;
Ποιός; έστω ένα λεπτό τη μέρα σκέφτονταν αυτά τα παιδιά, που αργόσβηναν  μαρτυρικά... ενώ... κάποιοι άλλοι πλούτιζαν εις βάρος τους;

    Θυμάμαι κάποιον φωτογράφο (δεν θυμάμαι το όνομα του, Κάρτερ, νομίζω), οποίος τράβηξε ένα ανατριχιαστικό  στιγμιότυπο:
     Στη φωτό αυτή, ήταν ένα εξάχρονο (περίπου) παιδάκι τριτοκοσμικής χώρας, που... πάσχιζε να κρατηθεί στα πόδια του εξαντλημένο από την πείνα, προσπαθώντας να φτάσει τροφή και πίσω  να παραμονεύει ένας γύπας.
Ο γύπας περίμενε να ...πέσει το παιδάκι για να τραφεί.

    Όχι μόνο, δεν έριξε κανείς ευθύνες στον φωτογράφο αλλά βραβεύτηκε κιόλας.
   Δε γνωρίζω την κατάληξη του παιδιού αλλά ο φωτογράφος έγινε διάσημος πατώντας στο πτώμα... αυτού του παιδιού;
      Προσωπικά, αν ήμουν σε θέση να αποφασίσω, όχι μόνο βραβείο δεν θα έπαιρνε αλλά, θα τον τιμωρούσα με την  εσχάτη των ποινών!

   Όταν λοιπόν εμείς ησυχάζαμε σ' έναν δανεικό  "παράδεισο", δεν σκεφτόμασταν αυτά τα παιδιά.

    Ακούσαμε μεχρι και... ότι Έλληνες  ψαράδες έκαναν υπεραλιεία στις θάλασσες των φτωχών(!!!)
    Μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό πληθυσμού ήταν ευαισθητοποιημένο και πρόσφερε σ αυτά.
Έτσι και τώρα...
Μόνο για μας νοιαζόμαστε! 
       Κανείς δεν νοιάζεται για το τι γίνεται γύρω του, γιατί ακόμα έχει δουλειά, παρά τις μειώσεις στο μισθό του,
     Δεν αντιδρά για ό,τι συμβαίνει στον διπλανό του, γιατί... ακόμα έχει...λεφτά, γιατί...ακόμα το δικό του παιδί δεν πείνασε. 
  Όταν η πείνα χτυπήσει και την δική του πόρτα...θα είναι...Αργά!!!

Πηγή: http://xiromeritissa.wordpress.com/

ΞΗΡΟΜΕΡΟΝΕWS: Η ντροπή της «πολιτισμένης» ανθρωπότητας....

Φωτογράφος : Kevin Carter

    Η φωτογραφία αυτή κέρδισε το βραβείο "Pulitzer" το 1994 κατά τη διάρκεια πείνας που μάστιζε το Σουδάν. 

    Ένα παιδάκι διπλωμένο στα δύο πάνω σε διψασμένη γη προσπαθεί σέρνοντας να φθάσει λίγο πιο πέρα, προς ένα στρατόπεδο τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών, που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά όπου μοίραζαν φαγητό. 

  Πίσω του στα 2-3 μέτρα περιμένει ένας γύπας, μυρίζοντας τον θάνατο που πλησιάζει. Ο γύπας περιμένει το παιδί να πεθάνει έτσι ώστε να μπορέσει να το φάει!!

    Αυτή η εικόνα συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Κανένας δεν έμαθε τι απέγινε το παιδάκι ενώ ο φωτογράφος έφυγε από το Σουδάν μόλις τράβηξε  την φωτογραφία.

    Τρεις μήνες αργότερα, ο φωτογράφος Κέβιν Κάρτερ αυτοκτόνησε, από κατάθλιψη. Πίσω του άφησε ένα ημερολόγιο, που ξεκινούσε λέγοντας, «Αγαπητέ Θεέ, υπόσχομαι ότι δε πετάξω πια άλλο φαγητό στα σκουπίδια, όσο άνοστο και αν είναι. Προσεύχομαι, ότι θα προστατεύεις την ψυχή αυτού του παιδιού...»