ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΙΣΣΑ: Οι μύθοι το τόπου μας

Κομπωτή: Ο "στοιχειωμένος" ανεμοστρόβιλος  

        H παράδοση του Ξηρομέρου, είναι πλούσια σε μύθους. Ξωτικά, νεράιδες, αερικά.
     Η παλιά Κομπωτή έχει την πρώτη θέση σε τέτοιες ιστορίες. Αλλά και  η γεωγραφική θέση της τωρινής Κομπωτής, σχετίζεται με παράξενα συμβάντα....

       Μια γριά τσιγγάνα στο δρόμο της για τον Αετό, σταμάτησε, στη θέση Παλιόκαστρο και αγνάντεψε το χωριό!
     Οι αγρότες που βρισκόταν στον κάμπο και μάζευαν καπνά, είδαν την γριά τσιγγάνα να αλλάζει χρώμα.
    Από περιέργεια ρώτησαν τι έπαθε.
   Αυτή… σκεφτική, απάντησε ”δεν είναι καλό, το χωριό, να φαίνεται ολόκληρο, όταν είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού”.
   “Είναι ισκιωτικό”, συμπλήρωσε και συνέχισε το δρόμο της.
   Οι χωριανοί δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία....

    Μια μέρα ένας νέος του χωριού, ανέφερε αυτό το περιστατικό στον παππού του.
Ο ηλικιωμένος άνδρας, τον κοίταξε σκεφτικός.
“Παππού τί συμβαίνει”; ρώτησε,
“Γιατί σοβάρεψες;»
"Βλακείες είναι μιας γριάς τσιγγάνας. Λόγια αδιάφορα!”
   -“Όχι γιέ μου”, απάντησε ο γέροντας.
 “Στο χωριό μας συνέβησαν πολλά παράξενα… ανεξήγητα φαινόμενα…”
Τα λόγια αυτά κέντρισαν την περιέργεια του νέου.
Πλησίασε τον γέροντα και τον προέτρεψε, να συνεχίσει.
“Παππού τι λές;”
      Ο ηλικιωμένος άνδρας, με πρόσωπο να λάμπει από χαρά για το ενδιαφέρον, που έδειξε ο νέος άρχισε να αφηγείται:
     -“Κορίτσια νέα, μαζεύοντας σιτάρια ή βοσκώντας το κοπάδι με τα γίδια, πήγαιναν στις γύρω περιοχές (κάμπος, Ασσάνι).
   Φορούσαν μαντήλι, τότες, όλες οι νιές.
   Μια κοπέλα…. τι κοπέλα.. σκέτη ζωγραφιά…. επέστρεφε στο χωριό.
  Ένας μικρός ανεμοστρόβιλος, παρέσυρε το μαντήλι της.
  Η κοπέλα πήρε το μαντήλι και το φόρεσε στο κεφάλι της.
  Γυρίζοντας, στο χωριό, φερόταν αλλοπρόσαλα…. είχε χάσει τα λογικά της!
Η γιαγιά της, κατάλαβε.
Το μαντήλι…. είπε…. δεν έπρεπε να το πάρει… της το είχα πει… δεν μ’ άκουσε… ααααχχχχ… τα νιάτα… δεν πιστεύουν σ αυτά.
   Ε! από τότε, αυτή η πανέξυπνη κοπέλα, γυρνούσε από δω κι από κει άσκοπα.
  Ο νους της….είχε σαλέψει.”
“Έλα, παππού, σιγά, σαν παραμύθια ακούγονται…”
Ο ηλικιωμένος συνοφρυωμένος, είπε….
 -“Έτσι δεν πίστευε και κείνη. Ο ανεμοστρόβιλος ήταν αερικό”
” Τί είναι αυτό;”
   -“Κακό πνεύμα, συνήθως, προμηνύει, ότι κάτι κακό θα συμβεί, πριν από …θάνατο! θα σου εξηγήσω άλλη φορά…όταν ξανάρθεις!
     “Επίσης πρέπει να σου πω κι άλλο έναν μύθο» συνέχισε ο γέροντας… 

Ένα παλικάρι, που κατάφερε να παντρευτεί μια Νεράιδα

“Κάποτε ήταν ένας νέος… φίλος μου …παλληκάρι….”

 -“Ε…τί…έκανε;” απάντησε ο δύσπιστος νέος .
“Βοσκώντας, τα γίδια, βρέθηκε στην Καστανιά.
Ήταν μεσημέρι….έκανε ζέστη…
  Άκουσε φωνές… περίεργος, σηκώθηκε να δει! 
   Πλησιάζει στο ποτάμι και έκπληκτος, είδε πολλά κορίτσια να κολυμπάνε στα κρυστάλλινα νερά.
     Αμέσως, πήγε να κρυφτεί ανάμεσα στους θάμνους, για να μην τον δουν.
   Τις παρακολούθησε για ώρα.
   Κάποια στιγμή τα πανέμορφα κορίτσια, βγήκαν από το νερό, φόρεσαν η καθεμιά το δικό της, μεταξένιο μαντήλι και…. εξαφανίστηκαν…. χάθηκαν”
   -“Μα πως;.”… ρώτησε ο νέος “μάγισσες ήταν;” είπε γελώντας.
    -“Νεράιδες..”.. είπε ο ηλικιωμένος σοβαρά!
 Ο νέος, σάστισε, για μια στιγμή
  “Καί; “
 -“Ο βοσκός, πήγε ξανά στο ίδιο μέρος, ίδια ώρα.
Τα κορίτσια ηταν εκεί…
Αθόρυβα πλησίασε…
Οι νεράιδες, όμως τον αντιλήφθηκαν, σ’ ένα παραπάτημά του.
Αμέσως έτρεξαν να πάρουν τα μαντήλια τους.
Ο νέος, πρόλαβε κι άρπαξε ένα μαντήλι.
Οι νεράιδες εξαφανίστηκαν.
Εκείνης που έκλεψε το μαντήλι, έμεινε ορατή.
Μάταια, παρακαλούσε τον βοσκό να της το δώσει!

    Ο βοσκός, μαγεμένος από την ομορφιά της, της πρότεινε να τον ακολουθήσει.
  Η κοπέλα μην μπορώντας, να κάνει αλλιώς, πήγε μαζί του.
Το παλληκάρι, της πρότεινε να μείνει μαζί του!
Δέχτηκε υπό έναν όρο: το βράδυ, να της δίνει το μαντήλι, για να πηγαίνει στις άλλες νεράιδες.
Συμφώνησαν.
Η νεράιδα, παντρεύτηκε τον βοσκό!
Ήταν ένα πανέμορφο ζευγάρι!
  Κάθε βράδυ, η νεράιδα, φορούσε το μαντήλι και χανόταν.
Όταν απέκτησαν παιδί, ο σύζυγος, παρά τις ικεσίες της νεράιδας, πήρε το μαντήλι και το έκαψε.
Έτσι, η νεράιδα έμεινε για πάντα μαζί του.
   Λέγεται, ότι γνωστή οικογένεια της Κομπωτής, είναι απόγονοι αυτού του ζευγαριού!”

   "Ωραίο…παραμύθι!”, είπε ο νέος και έφυγε, συλλογισμένος, τα λόγια του γέροντα.
   Ίσως είναι λόγια…αλλά ποιος ξέρει στ αλήθεια;
    Οι ιστορίες, είναι τόσο καλά δεμένες, μεταξύ τους, όπου κανείς δεν ξέρει που σταματάει η αλήθεια και πού αρχίζει ο μύθος.

Πηγή: http://xiromeritissa.wordpress.com/