Η «Μαύρη» θάλασσα του Αμβρακικού

Σύμφωνα με έρευνες ελλήνων επιστημόνων, κάτω από τα 35 μέτρα βάθος δεν υπάρχει καθόλου οξυγόνο, ενώ και από το βάθος των 25 μ. το οξυγόνο είναι ελάχιστο! Πρόκειται για εντυπωσιακά και άκρως ανησυχητικά ευρήματα έρευνας του Δικτύου Εργαστηρίων «Ωκεανός» του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Αμβρακικός κόλπος προστατεύεται από τη διεθνή συνθήκη Ραμσάρ ως τόπος με τεράστια οικολογική αξία.. Αντί αυτού όμως βιομηχανίες, βιοτεχνίες ακόμα και μικρές μονάδες μεταποίησης πετούν ανεξέλεγκτα υγρά και στερεά απόβλητα...  

Σύμφωνα με έρευνες ελλήνων επιστημόνων, κάτω από τα 35 μέτρα βάθος δεν υπάρχει καθόλου οξυγόνο, ενώ και από το βάθος των 25 μ. το οξυγόνο είναι ελάχιστο! Πρόκειται για εντυπωσιακά και άκρως ανησυχητικά ευρήματα έρευνας του Δικτύου Εργαστηρίων «Ωκεανός» του Πανεπιστημίου Πατρών.

Μεγάλη έκπληξη για τους ερευνητές αποτέλεσε η ανακάλυψη της ανοξικής ζώνης, κάτω από τα 30-35 μ. βάθος, στην οποία δεν υπάρχει ζωή, ούτε βεβαίως ψάρια.

Ο Αμβρακικός Κόλπος, ο μοναδικός κόλπος τύπου φιορδ στη Μεσόγειο, έχει αρκετά μεγάλο βάθος (40-55 μέτρα) οι ποσότητες νερού που μένουν χωρίς ζωή είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα θαλάσσια είδη, όπως οι γαρίδες που διαβιούν στον πυθμένα, να μειώνονται πολύ.

«Τα απόβλητα της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της μεγάλης οικιστικής ανάπτυξης εκχύνονται ανεπεξέργαστα στον κόλπο, τροφοδοτώντας τον με οργανική ύλη. Επίσης, μεγάλες ποσότητες λιπασμάτων, λόγω και της ανεξέλεγκτης χρήσης τους, μεταφέρονται με τη βροχή στον κόλπο και με τη σειρά τους υποβοηθούν στην αύξηση του φυτοπλαγκτόν στο θαλασσινό νερό, το οποίο επίσης μετατρέπεται σε οργανική ύλη», εξηγούν οι επιστήμονες.

Για να σωθεί ο Αμβρακικός Κόλπος πρέπει να δημιουργηθούν μονάδες βιολογικής επεξεργασίας οικιακών και κτηνοτροφικών αποβλήτων και να ελαττωθεί η εισροή λιπασμάτων.

Η κατάσταση αυτή επηρεάζει όχι μόνο τους παράκτιους αλιείς -οι οποίοι βλέπουν τα ψάρια του Αμβρακικού να μειώνονται μέρα με την ημέρα-, αλλά και τους ιχθυοκαλλιεργητές που αργά ή γρήγορα θα έρθουν και πάλι αντιμέτωποι με έναν νέο μαζικό θάνατο ψαριών -όπως συνέβη τον περασμένο χειμώνα στο Μενίδι.

Η ρύπανση είναι ο παράγοντας εκείνος που έχει συμβάλει στη μείωση του οξυγόνου σχεδόν σε ολόκληρο τον Αμβρακικό -ακόμη και στο στόμιό του.

Το περασμένο καλοκαίρι ήταν πολύ δύσκολο για τους ψαράδες. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του νερού κυμάνθηκε από 27 έως 30 βαθμούς -από τις πιο υψηλές των τελευταίων ετών- κι αυτό δημιούργησε πρόβλημα στον ιχθυοπληθυσμό.

Η ζέστη, εξάλλου, ήταν αφορμή να εμφανιστούν μεγάλες μέδουσες στον Αμβρακικό, οι οποίες κατέστρεψαν τα δίχτυα των ψαράδων, ενώ το φαινόμενο υφίσταται μέχρι σήμερα με αποτέλεσμα οι περισσότεροι παράκτιοι αλιείς να μη βγαίνουν καν για ψάρεμα.

Πηγή: http://www.skai.gr/